كه مقارن با ولادت طفل آن پستان و آن مايع كاملا آماده است برای اينكه‏
طفل از آن استفاده كند ، اين يك امر تصادفی نيست كه همين قدر كه اين‏
بچه در رحم قرار می‏گيرد اتفاقا پستان هم پر از شير می‏شود ، نه ، در
برنامه است ، يعنی رابطه است‏ميان خلقت بچه و خلقت پستان و توليد
پستان آن شير را اصلا در نظام خلقت اگر بنا نبود كه در رحمها بچه آفريده‏
شوند ، پستان هم آفريده نمی‏شد ، آن پستان هم آن طور آفريده نمی‏شد كه آن‏
مايع را به آن شكل بتواند به وجود بياورد . ميان آن مايع و معده آن طفل‏
كه در رحم است ارتباط برقرا است . ميان نوع آن مايع ( آن كه به اصطلاح‏
خراسان به آن " جيك " می‏گويند يا به آن " آغوز " می‏گويند ) و اولين‏
ماده‏ای كه برای اين معده تناسب است باز ( رابطه ) است ، يعنی اين مايع‏
روی حساب تهيه شده . حتی ميان آن دگمه سر پستان و لبهای آن طفل هم رابطه‏
براقرار است ، اگر لبهای آن طفل آن شكل خاص را نمی‏داشت آن دگه سر
پستان هم آن طور آفريده نمی‏شد . يا آن غده‏ها و مراكزی كه ترشح می‏كند ، به‏
آن شكل ترشح می‏كند . طفل‏بايد با لبش فشار مختصر بدهيد تا ترشح كند ، چون‏
اگر با لبش فشار ندهد ترشح نمی‏كند و اگر بدون اينكه لب فشار بدهد ترشح‏
كند شيرها بی جهت می‏ريزد . ان هم بايد آنقدر نازك باشد كه وقتی لب‏
نازك طفل كوچكترين فشار را بياورد كافی باشد . همه اينها حساب دارد .
زمين هم ايجاد كردنش ميوه‏ها را ، درختها ، دانه‏ها و سبزيهای خوشبو را
، ( حساب دارد ) . از ميوه‏ها تعبير به " فاكهه " كرده ، بعد خرما را
اختصاصا جدا ذكر كرده ، يا به علت اهميتش يا به همان علت كه عرض كردم‏
عرب به خرما " فاكهة " اطلاق نمی‏كند . دانه‏های مورد تغذی انسان مثل‏
گندم ، جو نخود و لوبيا را هم تعبير به " حب " می‏كند ، دانه‏هايی كه از
زمين می‏رويد ، دانه‏هايی كه توأم با برگهايی دروكردنی است كه مورد