پاورقی : . 1 اعراف / . 182
پس اين ، فرق ميان رحمن و رحيم است . همه مشمول رحمت رحمانيه هستند
، خوشا به حال آن بندهای كه مشمول رحمت رحيميه پروردگار هم باشد . اوست
خدای رحمان و اوست خدای رحيم . به تعبير ديگری میگويند رحمانيت يعنی
بسط و نزول و جود از ناحيه پروردگار ، رحيميت يعنی كشاندن اين موجودات
به سوی خودش ، به سوی جوار قرب پروردگار .
" « هو الله الذی لا اله الا هو الملك القدوس السلام المؤمن المهيمن
العزيز الجبار و المتكبر »" . باز همان جمله " « هو الله الذی لا اله
الا هو »" در اول اين آيه هم تكرار شده است . اوست " الله " كه جز
او الهی و معبويد نيست ، جز او شايستهای برای معبودين وجود ندارد . "
الملك " آن كه ملك است . " ملك " كه در فارسی " پادشاه " ترجمه
میكنند - حال ترجمهاش صحيح باشد يا نباشد نمیدانم - اسمی از اسماء
پروردگار است كه عرض كريم در قديم به كسی " ملك " نمیگفتند ، "
عبدالملك " میگفتند . ملكی داريمو مالكی . در سوره حمد میخوانيم : "
« الرحمن الرحيم مالك يوم الدين »"
پاورقی : . 1 اعراف / . 182 |