يعنی خود بچه را با مادر مقايسه می‏كند ، می‏گويد :
طفل می‏لرزد به نيش احتجام
مادر مشفق در اين غم شادكام
همه جراحيهايی كه در دنيا می‏شود همين طور است . دندان كه فاسد می‏شود
انسان آن را با كمال تأسف می‏كشد اما متأسف است كه چرا فاسد شده كه حالا
بايند كند و دور انداخت . ولی بعد از اينكه فاسد شده ، ديگر آدم عاقل‏
نمی‏گويد فاسر را بايد نگه داشت . فاسد اگر باشد سالمها را هم فاسد می‏كند
. اين يك مطلب .
مثل مسأله تترس اسمش فساد در زمين نيست ، اگر هدف ، صحيح نيست اصل‏
كار غلط است . اما اگر هدف صحيح است ، به خاطر هدف صحيح كاری را
انجام دادن فساد نيست . فساد ، كارهای كينه توزی است ، يعنی كارهايی كه‏
هيچ ربطی به اين قضيه ندارد . فرض كنيد پيرمردی دريك گوشه‏ای هست ، اين‏
اثری در كار جنگ ندارد . آن كه اسلام می‏گويد : " « قاتلوا فی سبيل الله‏
الذين يقاتلونكم و لا تعتدوا »" ( لاتعتدوا ) يعنی كارهايی كه تأثير در
تاكتيكهای هدفی ندارد و فقط ناشی از عقده و از احساسات و از كينه توزی‏
است ( انجام ندهيد ) . بر اساس كينه توزی هيچ كاری كه صرفا به خاطر
ايمان به هدف كشت نه به خاطر كينه توزی . هر كاری كه صرفا به خاطر كينه‏
توزی ( انسانی را مجروح كردن تا چه رسد به انسانی را كشتن ، خانه‏ای را
خراب كردن ، درختی را قطع كردن ) جايز نيست . ولی اگر اصل كاری مشروع‏
است و رسيدن به يك هدف بزرگتر متوقف بر چنين كاری هست البته بايد
اين كار را كرد . از جمله اين است : آيا خراب كردن حصنها و باروهای‏
دشمن جايز است يا جايز نيست ؟ اگر حمله به دشمن جايز نيست كه هيچ‏
چيزش جايز نست ، اما اگر دشمن دشمنی است كه حتمام بايد سرزمينش را
گرفت و تسخير كرد البته خراب كردن و بارويش