مقربان . اين جمله معروف است ، به حديث هم نسبت داده می‏شود . الان من‏
قطعا نمی‏دانم كه اين جمله حديث است يا كلام عرفاست كه می‏گويند : "
« حسنات الابرار سيئات المقربين » " كارهای نيك ابرار ، گناهان است‏
برای مقربين ، يعنی درجه آنها آنقدر بالا است كه كارهايی كه برای اينها
حسنه و درجه است و اينها را بالا می‏برد برای آنها سيئه است و آنها را
پايين می‏آورد . حسنات اينه در درجه گناهان مقربين است . پس معلوم‏
می‏شود فاصله ميان سابقون و اصحاب ميمنه خيلی زياد است .
حال تعريف " سابقين " چيست ؟ اين سابقين ( پيشی گيرندگان ) را
چگونه می‏توانيم تعريف كنيم ؟ نميدانيم چگونه بايد تعريف كنيم ولی از
خود كلمه " سابق " و از اينكه اين كلمه در قرآن در جاهای ديگر هم به‏
كار برده است شايد بشود اين را به دست آورد . سابقون كسانی هستند كه در
همه خيرات پيشی‏گيرندگان هستند . اهل ميمنه هم مسلم به خيرات رسيده‏اند
ولی بعد از همه رسيده‏اند . اهل ميمنه - از آياتش هم چنين می‏شود استفاده‏
كرد - مردمی هستند كه يا در ابتدا اهل گناه بوده‏اند و بعد تائب شده‏اند و
يا مردمی هستند كه گناه و طاعتشان ، غفلت و تذكشان با يكديگر بوده ولی‏
در عين حال جانب طاعت و عمل صالج در آنها چربيده است . ولی سابقين و
پيشی گيرندگان اصلا مردمی هستند كه در اين راه هميشه پيشتاز و جلو بوده‏اند
اينها افرادی نيستند كه يك مدتی در راه ديگر بوده‏اند يا يك حالت‏
نوسانی داشته باشند ، گاهی از اين طرف بروند گاهی از آن طرف ولی در
نهايت امر بگوييم در راه راست هستند ، نه ، اينها كسانی هستند كه در هر
كار خيری سابق و مقدم بر ديگران هستند . در آيه‏ای در قرآن داريم كه : "
« ثم اورثنا الكتاب الذين اصطفينا من عبادنا فمنهم ضالم لنفسه و منهم