كه مقارن با ولادت طفل آن پستان و آن مايع كاملا آماده است برای اينكه
طفل از آن استفاده كند ، اين يك امر تصادفی نيست كه همين قدر كه اين
بچه در رحم قرار میگيرد اتفاقا پستان هم پر از شير میشود ، نه ، در
برنامه است ، يعنی رابطه استميان خلقت بچه و خلقت پستان و توليد
پستان آن شير را اصلا در نظام خلقت اگر بنا نبود كه در رحمها بچه آفريده
شوند ، پستان هم آفريده نمیشد ، آن پستان هم آن طور آفريده نمیشد كه آن
مايع را به آن شكل بتواند به وجود بياورد . ميان آن مايع و معده آن طفل
كه در رحم است ارتباط برقرا است . ميان نوع آن مايع ( آن كه به اصطلاح
خراسان به آن " جيك " میگويند يا به آن " آغوز " میگويند ) و اولين
مادهای كه برای اين معده تناسب است باز ( رابطه ) است ، يعنی اين مايع
روی حساب تهيه شده . حتی ميان آن دگمه سر پستان و لبهای آن طفل هم رابطه
براقرار است ، اگر لبهای آن طفل آن شكل خاص را نمیداشت آن دگه سر
پستان هم آن طور آفريده نمیشد . يا آن غدهها و مراكزی كه ترشح میكند ، به
آن شكل ترشح میكند . طفلبايد با لبش فشار مختصر بدهيد تا ترشح كند ، چون
اگر با لبش فشار ندهد ترشح نمیكند و اگر بدون اينكه لب فشار بدهد ترشح
كند شيرها بی جهت میريزد . ان هم بايد آنقدر نازك باشد كه وقتی لب
نازك طفل كوچكترين فشار را بياورد كافی باشد . همه اينها حساب دارد .
زمين هم ايجاد كردنش ميوهها را ، درختها ، دانهها و سبزيهای خوشبو را
، ( حساب دارد ) . از ميوهها تعبير به " فاكهه " كرده ، بعد خرما را
اختصاصا جدا ذكر كرده ، يا به علت اهميتش يا به همان علت كه عرض كردم
عرب به خرما " فاكهة " اطلاق نمیكند . دانههای مورد تغذی انسان مثل
گندم ، جو نخود و لوبيا را هم تعبير به " حب " میكند ، دانههايی كه از
زمين میرويد ، دانههايی كه توأم با برگهايی دروكردنی است كه مورد
|