بعضی ديگر از مفسرين به همان ظاهرش گرفته‏اند و آن به نظر ما درست‏تر
است . كاذبة يعنی تكذيب كننده ، كسی كه بتواند درباره آن دروغی بگويد .
مقصود اين است كه در ظرف قيامت و در محله قيامت ديگر تكذيب و دروغ‏
گفتنی يعنی دروغگويی وجود ندارد چون در آن وقت حقايق هم مكشوف است (
« فكشفنا عنك غطائك فبصرك اليوم حديد ») (1) . تكذيب مربوط به مرحله‏
دنيا و ظرف دنياست . در آنجا حتی كافرترين كافرها هم ديگر نمی‏تواند
تكذيب كند چون واقع شده. آنجا هر كسی به رأی العين شهود می‏كند و می‏بيند.
" « خافضة رافعة »" پايين برنده است و بالابرنده ، پست كننده است‏
و بلند كننده . يك مصداق واضح از پست كردن و بلند كردن اين است كه‏
خيلی از بلندهای در دنيا ، آنهايی كه در دنيا در مقامات رفيع قرار
گرفته‏اند آنجا پستند و خليی افرادی كه در دنيا پست و حقير و كوچك شمرده‏
می‏شوند آنجا بالا هستند . در آنجا بالاهای دنيا پس خواهند شد و پستهای‏
دنيا بالا خواهند شد . نه مقصود اين است كه هر بلايی پست می‏شود و هر پستی‏
بالا ، بالاهايی از بالا به پايين خواهند آمد و پايينهايی از پايين به بالا
خواهند رفت . البته بدون شك اين يك مصداقش است ، ولی همان طور كه‏
بسياری يا همه مفسرين گفته‏اند مقصود اين است كه تمام شؤون دنيا در آنجا
زير رو می‏شود يعنی اصلا عالم زير و رو می‏شود ، باطنهايی ظاهر می‏شود و
ظاهرهايی باطن . البته آن تعبير اميرالمؤمنين در مقام امتحانهاست ولی در
آنجا هم صادق است : مثل ديگی كه وقتی به جوش می‏آيد آن چيزهايی كه در
زير است رو و

پاورقی :
. 1 ق / . 22