انتخاب كرده است : " باب حسن الصحابة و حق الصاحب فی السفر " .
پس معلوم میشود دوستيها و رفاقتها و معاشرتها حق ايجاد كن است . اين
است كه امام عليهالسلام فرمود : يك روز دوستی فقط يك تمايل است ، اما
اگر رسيد به يك ماه دوستی ، اين خويشاوندی میشود و اگر به يك سال دوستی
رسيد اين ديگر در حد رحم ماسه است يعنی رحمی كه با همديگر تماس دارد ،
يعنی مثل دو تا برادر كه از يك رحم به دنيا آمدهاند ، اين حكم را دارد و
قطع او حكم قطع رحم را پيدا میكند. اين آيه "« الا خلاء يومئذ بعضهم لبعض
عدو الا المتقين »" ضمن اينكه اشاره است به اخوتها و خلتهای دنيايی و
آنها را در مستثنی منه میگويد، در مستثنی تشويقی است به دوستيهايی كه بر
اساس پاكی و تقواست .
" « يا عباد لا خوف عليكم اليوم و لا انتم تحزنون »" در قيامت از
طرف خداوند به متقين خطاب میشود : " يا عباد " ای بندگان من . وقتی
اتقيا با يكديگر دوست باشند ملاكش خدا و عبوديت خداوند است نه مطامع
كه عبد آن مطامع باشند . به آنها از ناحيه ذات حق خطاب میرسد به عنوان
" يا عباد " ای بندگان من . اين خودش يك پيام دوستی و يك پيام
دوستانه از خدا به اين دوستان در راه خداست . میبينيد اينجا كه صحبت
خلت و دوستی در راه خداست صحبت پيام دوستانهای است كه از طرف خدا
میرسد ، از طرف آن ملاك دوستی میرسد ، به آنها پيام فرستاده میشود كه :
" « لا خوف عليكم اليوم و لا انتم تحزنون »" ديگر نه بر شما خوفی مسلط
خواهد شد و نه هرگز غمناك خواهيد بود .
" خوف " و " حزن " با يكديگر فرق دارند . خوف در مورد نگرانيها و
شك و ترديدهاست . در مورد بدی احتمالی در آينده خوف گفته میشود و در
مورد بدی قطعی اعم از اينكه در حال حاضر باشد يا در آينده قطعی باشد
انسان دچار حزن میشود . بنابراين انسان دو حالت
|