« لا يتكلمون الا من أذن له الرحمن و قال صوابا »" (1) آن روزی كه روح و
همه ملائكه می‏ايستند و هيچ كسی در آنجا اجازه سخن گفتن ندارد و نمی‏تواند
سخن بگويد مگر آنكه خدا به او اجازه گفتن بدهد و صواب هم بگويد . در
احاديث ما از ائمه اطهار وارد شده است كه فرموده‏اند آن كسی كه خدا به‏
او اجازه بدهد و سخن درست بگويد يعنی كسی كه خدا به او اجازه شفاعت‏
بدهد ، در شفاعت كردن خودش هم به صواب شفاعت می‏كند و به صواب سخن‏
می‏گويد . آنجا ديگر حرف ناصواب و ملاحظاتی غير از آنچه كه رضای الهی‏
است امكان ندارد وجود داشته باشد . اين هم شرط ديگری . آن ، شرط صلاحيت‏
شفيع بود كه " شهد بالحق " ، اين يكی هم اجازه پروردگار كه از ناحيه‏
پروردگار هم بايد اجازه‏ای داده بشود .
شرط ديگری در يك آيه ديگر برای شفاعت به حق ذكر شده است و آن اين‏
است كه می‏فرمايد " « و لا يشفعون الا لمن ارتضی »" ( 2 ) و آن مربوط به‏
صلاحيت ( شخص مورد شفاعت است ) كه در اينجا هم كلمه " و هم يعلمون "
اشاره به آن بود . آيا كسی كه شفاعت درباره او صورت می‏گيرد شرايطی دارد
يا شرايطی ندارد ؟ البته شرايطی دارد . همه شرايطش را هم برای ما بيان‏
نكرده‏اند و نمی‏شده هم بيان كنند برای اينكه مسائل مربوط به شفاعت و
مغفرت مسائلی است كه مردم درباره آن بايد در حال خوف و رجا باشند ،
ولی اجمالا اين مقدار بيان شده است كه از كسی شفاعت می‏شود كه اصل‏
ايمانش مورد پسند باشد ، دينش مورد پسند باشد ، يعنی از مشرك شفاعت‏
نمی‏شود . آن كسی كه از او شفاعت

پاورقی :
. 1 نبأ / . 38
. 2 انبياء / . 28