پاورقی : . 1 نبأ / . 38 . 2 انبياء / . 28
« لا يتكلمون الا من أذن له الرحمن و قال صوابا »" (1) آن روزی كه روح و
همه ملائكه میايستند و هيچ كسی در آنجا اجازه سخن گفتن ندارد و نمیتواند
سخن بگويد مگر آنكه خدا به او اجازه گفتن بدهد و صواب هم بگويد . در
احاديث ما از ائمه اطهار وارد شده است كه فرمودهاند آن كسی كه خدا به
او اجازه بدهد و سخن درست بگويد يعنی كسی كه خدا به او اجازه شفاعت
بدهد ، در شفاعت كردن خودش هم به صواب شفاعت میكند و به صواب سخن
میگويد . آنجا ديگر حرف ناصواب و ملاحظاتی غير از آنچه كه رضای الهی
است امكان ندارد وجود داشته باشد . اين هم شرط ديگری . آن ، شرط صلاحيت
شفيع بود كه " شهد بالحق " ، اين يكی هم اجازه پروردگار كه از ناحيه
پروردگار هم بايد اجازهای داده بشود .
شرط ديگری در يك آيه ديگر برای شفاعت به حق ذكر شده است و آن اين
است كه میفرمايد " « و لا يشفعون الا لمن ارتضی »" ( 2 ) و آن مربوط به
صلاحيت ( شخص مورد شفاعت است ) كه در اينجا هم كلمه " و هم يعلمون "
اشاره به آن بود . آيا كسی كه شفاعت درباره او صورت میگيرد شرايطی دارد
يا شرايطی ندارد ؟ البته شرايطی دارد . همه شرايطش را هم برای ما بيان
نكردهاند و نمیشده هم بيان كنند برای اينكه مسائل مربوط به شفاعت و
مغفرت مسائلی است كه مردم درباره آن بايد در حال خوف و رجا باشند ،
ولی اجمالا اين مقدار بيان شده است كه از كسی شفاعت میشود كه اصل
ايمانش مورد پسند باشد ، دينش مورد پسند باشد ، يعنی از مشرك شفاعت
نمیشود . آن كسی كه از او شفاعت
پاورقی : . 1 نبأ / . 38 . 2 انبياء / . 28 |