و سكينت بودند . بيايند شهر شما را غارت كنند افرادتان را بكشند پس‏
آماده و مهيا بشويد، باور می‏كنيد؟ همه گفتند البته باور می‏كنيم، ما از تو
سخن خلاف نشنيده‏ايم. تا اين اقرار را از اينها گرفت اين جمله را فرمود :
" « فانی نذير لكم بين يدی عذاب شديد »" پس من شما را انذار می‏كنم‏
كه در جلوی شما عذاب بسيار شديد دردناكی هست ، اما نه فقط در اين دنيا،
اگر همين راهی را كه الان داريد می‏رويد ادامه بدهيد ، در جلوی شما عذاب‏
بسيار شديدی هست . اين جمله خيلی تكان دهنده بود . ابولهب فرياد زد كه‏
تو برای چنين حرفی ما را به اينجا آورده‏ای ؟ ! . . . و رفت .
پيغمبر گواه بر مردم و مبشر و منذر و دعوت كننده مردم است . در آن‏
آيه ، بعد می‏فرمايد : " « و داعيا الی الله باذنه و سراجا منيرا »" (
1 ) ( دعوت كننده مردم است به سوی خدا به اذن حق ، و چراغی است روشن‏
برای مردم ) . از اين شهادت و از اين تبشير و از اين انذار چه تحول و
تغييری در مردم پيدا بشود ؟ اينجا خطاب از پيغمبر كه مخاطب بود ( بر
می‏گردد و ) خود مردم ( مخاطب ) می‏شوند ، كأنه مردم در اينجا سؤال می‏كنند
: خدايا تو پيغمبر را شاهد و مبشر و نذير و منذر فرستادی ، كه ما چه‏
بكنيم ؟ " « لتؤمنوا بالله و رسوله »" كه ايمان بياوريد ، ايمان پيدا
كنيد به خدا و پيامبر خدا ( ايمان ، خودش اعتقاد است ) ، فكر و روحتان‏
تحول پيدا كند ، حياتتان حيات ايمانی بشود .
" « و تعزروه »" و خدا را نصرت و ياری كنيد . اين از آن مهمترين و
زيباترين تعبيرات قرآن است ، و در اهميت دادن به بشر است : ای بشر به‏
ياری خدايت برخيز . خيلی در آن استعطاف و اظهار مهربانی است ، و

پاورقی :
. 1 احزاب / . 46