وارث آنها می‏شوند . اين خيلی به نظر بعيد می‏آيد ، چون اصلا تمام بهشت را
می‏گويد شما وارث اين بهشت هستيد . بعضی گفته‏اند كه اصلا " اورث "
مفهوم ارث ندارد، اعطاء است ، يعنی اين بهشتی است كه به شما اعطا شده‏
. اين هم بعيد به نظر می‏رسد كه با كلمه " ارث " بيان شده باشد . علتش‏
يك چيز ديگر است ، چون ما اين تعبير را درباره خود خدا داريم : "
« انا نحن نرث الارض و من عليها » " ( 1 ) . اين نكته‏ای است ، درست‏
توجه كنيد . مالك اصلی همه چيز در حاق واقع ، در دنيا و آخرت خداست (
در اين حرفی نيست ) يعنی هيچ وقت خدا چيزی را از ملك خودش خارج نكرده‏
اگر به ديگری داده ، و اين تعبير از اميرالمؤمنين است در حديث توحيد
صدوق كه خداوند تمليك كرده به اشخاص مثلا قوه را ، قدرت را ، استطاعت‏
را ، اما اين تمليك معنايش اين نيست كه از ملك خودش خارج كرده " و
هو املك " در عين حال خودش مالكتر است . ما می‏بينيم كه در عين حال ،
قيامت با دنيا يك تفاوتی دارد . لا اقل عالم دنيا عالم حجاب است ،
يعنی مالكيت خداوند برای ما ظهور ندارد ، يعنی ما آنچه كه احساس می‏كنيم‏
اسباب و مسببات ظاهری را می‏بينيم نه آن حقيقت را ، حقيقت را نمی‏بينيم‏
. اگر كسی حقيقت را الان ببيند باز می‏بيند مالك همه چيز خداست . اما
وقتی كه ما وارد قيامت می‏شويم ، می‏بينيم همه مالكيتها باطل و ضايع شد و
همه برگشت به مالك اصلی . " « لمن الملك اليوم لله الواحد القهار
" . آن عارف گفت " اليوم كما . . . " الان هم همين طور است . بله ،
از ديده يك نفر آدم عارف الان هم همين طور است ، ولی او از ديده كسانی‏
می‏گويد كه چشمشان آنجا باز می‏شود . آن وقت اين مالكيتهای ظاهری همه‏
می‏ميرد ، همه باطل می‏شود ، مالكيت حقيقی خداوند

پاورقی :
. 1 مريم / . 40