او امام حسين نيست . شفاعت ، مسلم شامل عده‏ای از اهل توحيد می‏شود ، همه‏
شرايطش را ما نمی‏دانيم و اينكه در چه مواقعی برسد برای ما خيلی روشن‏
نيست ، ولی بالاخره در يك مواقعی برای اهل توحيد شفاعت خواهد رسيد .
شفاعت همان مغفرت الهی است كه وقتی به خدا نسبت می‏دهيم اسمش می‏شود
" مغفرت " ، وقتی به وسائلی كه خدا برای مغفرت خودش برانگيخته است‏
نسبت می‏دهيم اسمش می‏شود " شفاعت " .
حرفی كه در زمان ما مطرح شده است بيشتر درباره شفاعت خواهی است .
البته ريشه اين حرف در پنج شش قرن پيش است يعنی از ابن تيميه حنبلی‏
معروف است كه در دمشق بود و افكار خاصی داشت . او معتقد شد كه شفاعت‏
خواهی از هر شفيعی ولو پيغمبر به طور كلی شرك در عبادت است و جايز
نيست ، كه بعد همين فكر به وسيله محمد بن عبدالوهاب بيشتر تأييد شد و
بعد به شكل يك مذهب درآمد كه همين مذهب وهابيهاست . ( بطلان ) اين (
فكر ) هم خيلی روشن است . شفاعت خواهی ، تا به چه شكل شفاعت خواهی‏
باشد ، چه جور شفاعتی را بخواهی . خود قرآن وقتی كه يك نوع شفاعت را
نفی كرده و نوع ديگر را اثبات كرده ( و ) شفاعت به اذن خدا را اثبات‏
كرده است ، پس اگر ما از شفيع شفاعت به اذن پروردگار را بخواهيم اين‏
هرگز شرك نيست و ربطی به شرك ندارد . در خود قرآن اين مطلب آمده .
قرآن می‏فرمايد : " « ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جاؤك فاستغفروا الله و
استغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحيما »" ( 1 ) اينها آنوقت كه‏
گناهی مرتكب می‏شوند و پشيمان می‏شوند و در حال توبه قرار می‏گيرند اگر
بيايند نزد تو و در حضور تو استغفار

پاورقی :
. 1 نساء / . 64