لطيف بخوانيد ، كه حتی در تعبيرات احاديث ما كلمه " غنا " دارد : "
« تغنوا بالقرآن »" (1) يعنی قرآن را ساده نخوانيد ، با آهنگ بخوانيد.
اين با آهنگ خواندن ، دستوری است كه از پيغمبر اكرم و ائمه اطهار رسيده‏
و آنها بر اين اساس عمل می‏كردند. خود ائمه اطهار قرآن را با لحن و آهنگ‏
خوش می‏خواندند . هم درباره امام سجاد عليه‏السلام و هم درباره امام باقر
عليه‏السلام اين روايات هست كه گاهی در خانه خودشان با صدای بلند و با
آهنگی چنان لطيف قرآن می‏خواندند كه مردم كوچه كه می‏آمدند عبور كنند آنجا
می‏ايستادند و گاهی اين آهنگ آنقدر سقاها ( 2 ) را جذب می‏كرد كه با آن‏
مشك سنگينی كه به دوششان بود همان طور می‏ايستادند كه بشنوند و استماع‏
كنند .
بيشتر احتمال می‏دهند كه مقصود اين باشد كه ما قرآن را با عباراتی فصيح‏
و ساده و روشن ( نازل كرديم ) " « للذكر »" برای اينكه شما ( متذكر و
متنبه بشويد ) . بعضی مثل مجمع البيان می‏گويند ( للذكر ) يعنی " للحفظ
" ، كه حفظ كنيد ، ضبط كنيد . و قرآن از كتابهايی است كه آمادگی‏اش‏
برای حفظ شدن از هر كتاب ديگر بيشتر است . عجيب است ! شعر را می‏شود
حفظ كرد و قرآن شعر هم نيست ، نثر است . يك كتاب نثر در دنيا نمی‏توان‏
پيدا كرد كه بشود چهار صفحه‏اش را حفظ كرد و قرآن در اثر آن سلاست فوق‏
العاده‏ای كه در عبارات و كلماتش هست ( اين خاصيت را دارد ) . وقتی كه‏
كلمات ، خيلی سليس باشد ( زود حفظ می‏شود ) . شما در خود شعرها می‏توانيد
امتحان كنيد . شعرهای سعدی را خيلی زود می‏شود حفظ كرد برای اينكه كلمات‏
آن سليس است يعنی هر كلمه‏ای

پاورقی :
. 1 مقدمه مجمع البيان ، صفحه 16 ، الفن السابع .
. 2 آن وقت كه در مدينه لوله‏كشی نبوده ، بلكه آب جاری هم نبوده ، چاه‏
بوده و سقاها می‏رفتند آبها را از چاهها می‏كشيدند و به خانه‏های مردم‏
می‏بردند .