ظرفيت خود چيزی از اين آيه كريمه میفهمد ، چون در آخر آيه بعد از ذكر
مثل میفرمايد : " « و يضرب الله الامثال للناس »" خدا مثلها را برای
مردم ذكر میكند . در بعضی آيات ديگر میفرمايد " خدا مثلها را برای مردم
ذكر میكند ولی به عمق اين مثلها نمیرسند مگر عالمان " . اين نشان میدهد
كه مثلهای قرآن عمقهايی دارد كه هر كس نمیتواند ادعا كند كه من به عمق
آنها رسيدهام . حال ما به كمك آنچه مفسرين بزرگ گفتهاند و در روايات
آمده است ، يك سلسله مطالبی درباره اين آيه عرض میكنيم . تعبير آيه
اين است : " « الله نور السموات و الارض »" خدا نور آسمانها و زمين
است .
با توجه به اينكه آسمانها و زمين كه در قرآن ذكر میشود نه به عنوان
قسمتی از مخلوقات عالم است بلكه به عنوان همه اين مخلوقات و همه
مخلوقات علوی و سفلی و غيب و شهادت است ، معنای آيه اين میشود كه خدا
نور تمام جهان است . پس در ابتدای اين آيه به خداوند متعال كلمه " نور
" اطلاق شده است .
آنچه بشر ابتدائا از كلمه " نور " میفهمد همين نورهای محسوس است كه
هنوز هم صددرصد حقيقت آن از نظر فيزيكدانان كشف نشده است ، قدر مسلم
اين است كه در جهان ماده يك چيزی به نام " نور " وجود دارد اگر چه از
نظر علمی شناخت آن دشوار باشد .
بعضی از اجسام نيرند و نور میپراكنند مثل خورشيد ، ستارگان ، چراغها و
لامپهايی كه خودمان داريم كه اگر اين نورها نمیبود جهان سراسر تاريك بود
و به اصطلاح " چشم ، چشم را نمیديد " ولی اين نور كه هست فضا روشن است
. اين را میگويند نور حسی و مادی .
آنچه مسلم است اين است كه مقصود از اينكه خدا نور
|