پاورقی : . 1 نوح / . 11 . 2 انعام / 18 و . 61 . 3 قدر / . 1
پس " آسمان " در زبان فارسی يعنی فلك كه مثل سنگ آسيا میچرخد ، ولی
" سماء " معنايش اين نيست كه آنچه كه مثل سنگ آسيا میچرخد ، " سماء
" يعنی آنچه كه در بالا قرار گرفته است ، از ماده " سمو " است و سمو
يعنی علو . هر چه كه در بالای ما قرار گرفته ، قرآن به آن " سماء " گفته
است . خورشيد هم سماء است ، ستاره هم سماء است ، ابر هم سماء است ، و
حتی گاهی به خود باران هم قرآن میگويد " سماء " : " « يرسل السماء
عليكم مدرارا »" ( 1 ) چون از بالا میآيد به آن میگويد " سماء " ، و
امور غيبی و ملكوتی و معنوی را هم قرآن میگويد " سماء " چون از نظر
معنا در مقام بالاتری قرار گرفتهاند : " « و هو القاهر فوق عباده »" (
2 ) . آنچه كه قاهر بر ما و مسلط برماست و مافوق معنوی ما فوق معنوی ما
قرار گرفته است ، قرآن به آن هم " سماء " میگويد . پس اين اشتباه
نشود . همين قرآن كه در بسياری از موارد و از جمله همين قرائن موجود در
اينجا میگويد از " ابر " باران میفرستيم ، اينجا میگويد از " سماء "
باران میفرستيم ، چون در اينجا سماء خودش همان ابر است و ابر سماء است
. " « و ينزل من السماء »" از بالا فرو میفرستد " ينزل " يعنی تدريجا
فرو میفرستد . فرق است ميان " انزال " و " تنزيل " . " انزال "
فرود آوردن يكدفعه را میگويند ، مثل " « انا انزلناه فی ليله القدر »"
( 3 ) كه نزول دفعی قرآن را بيان میكند . " تنزيل " نزول تدريجی است .
معلوم است : چون باران و تگرگ تدريجا میآيند ، لذا تعبير " ينزل "
میكند ) « و ينزل من السماء »
پاورقی : . 1 نوح / . 11 . 2 انعام / 18 و . 61 . 3 قدر / . 1 |