پاكدامن را هدف قرار می‏دهند و حرفی می‏زنند كه نسبت ناپاكدامنی به‏
آنهاست و چهار شاهد هم نمی‏آورند [ بايد حد بخورند ] .
اسلام البته هيچ مدعايی را بدون دليل نمی‏پذيرد . ولی بعضی از مدعاهاست‏
كه با گفتن حرف يك نفر هم قبول می‏شود حتی اگر آن يك نفر زن باشد ، مثل‏
مسائل زنانه‏ای كه يك زن از طرف خودش بگويد . وقتی كسی می‏خواهد زنش را
طلاق دهد ، چون طلاق در حال عادت جايز نيست ، از زن می‏پرسند تو پاكی يا
در حال عادتی ؟ اگر گفت پاكم ، كافی است و اگر گفت در حال عادتم ،
حرفش [ قبول ] است . ديگر نمی‏گويند دو نفر شاهد اقامه كن ، حرف خودش‏
معتبر است . در بعضی موارد حتما بايد دو شاهد مرد باشد مثل دعاوی مالی .
ولی درد عاوی ناموسی آنجا كه پای حرمت ناموس است ، پای لكه دار شدن‏
عفاف است ، اسلام می‏گويد حتی دو شاهد عادل هم كافی نيست . اگر دو شاهد
عادل عادل كه مردم پشت سر آنها نماز می‏خوانند و حتی از آنها تقليد
می‏كنند بيايند و شهادت دهند كه به چشم خودمان ديديم كه فلان زن زنا كرد
اسلام می‏گويد كافی نيست ، شما دو نفريد . سه نفر شاهد عادل هم اگر باشد
می‏گويد كافی نيست . اگر چهار نفر شاهد عادل بيايند شهادت بدهند ،
آنوقت اسلام حاضر است كه آن زن را متهم بشناسد و دليل را كافی بداند .
ممكن است بگوييد اگر چنين چيزی باشد چندان اتفاق نمی‏افتد . چهار شاهد
عادل از كجا پيدا شوند تا شهادت دهند زنی زنا كرده است ؟ می‏گوييم مگر
اسلام در مسأله زنا بنايش بر تجسس و تحقيق و تفتيش است ؟ اسلام كه‏
می‏گويد چهار شاهد ، هدفش اين نيست كه بخواهد تجسس و