را در همان مقصد ضايع نمیكند . خدا اين عالم و اين دستگاه هستی را به
صورت يك دستگاه آماده برای كشت كردن و محصول برداشتن ساخته است . شما
از يك مزرعه چه انتظاری داريد ؟ انتظار داريد كه آنچه را كشت میكنيد
برداريد ، اما از مزرعه هر اندازه مزرعه خوب و عالی باشد اين انتظار غلط
است كه انسان يك چيزی را كشت كند و چيز ديگری بردارد و اين اساسا معنی
هم ندارد . شما اگر در يك مزرعه مساعد و آماده ، مثلا گندم بكاريد گندم
برمیداريد ، جو بكاريد جو برمیداريد ، درخت ميوه بكاريد ميوه برداشت
میكنيد ، اگر گلابی غرس كنيد گلابی برمیداريد و اگر حنظل بكاريد حنظل ،
اگر خار بكاريد خار برداشت میكنيد و اگر گل بكاريد گل .
معنی يك مزرعه عالی و نمونه اين نيست كه به هر حال گل بدهد اعم از
اينكه من خار بكارم يا چيز ديگر ، يا برنج و يا گندم محصول بدهد ، من
ارزن بكارم يا جو . اين غلط است .
انسانها در تلاشهايشان مقصدی دارند . درست است كه همه طالب سعادت
هستند ولی سعادتشان را در چه چيزی جستجو میكنند ؟ يك وقت هست انسان در
اين دنيا تلاش میكند ، عمل میكند ، زحمت میكشد برای محصولی و نتيجهای كه
میخواهد در همين دنيا بگيرد و اصلا به خدا و آخرت هم كاری ندارد ، يعنی
بذری كه میپاشد فقط بذر دنيايی است ، كاری میكند نه برای نتيجهای در
همين دنيا . اما يك وقت هست انسان كاری میكند نه برای نتيجه مادی در
اين دنيا ، بلكه برای اينكه قرب به حق پيدا كند ، به خدا نزديك شود و
در جهان ديگر محصولی بردارد . قاعده اين است كه اگر كسی بذری برای آن
جهان كاشته است در آن جهان به او بدهند
|