در زمين است . در اينجا چون " هر كه " ( من ) فرموده است ، بعضی‏
گفته‏اند اين آيه عموميت ندارد ، خصوص ملائكه را در آسمانها و انسان را
در زمين شامل می‏شود ، ولی عده ديگری می‏گويند نه ، " من " در اينجا با
" ما " در جای ديگر فرق نمی‏كند چون فعلی را به اينها نسبت می‏دهد كه از
نوع [ افعال مخصوص ] " ذوی العقول " است . اينكه كلمه " من " را به‏
كار برده ، نمی‏خواهد بگويد آنها [ كه خدا را تسبيح می‏كنند ] انسان‏اند يا
فرشته ، ولی چون كاری كه می‏كنند شبيه كار انسان است آنها را " كس "
خوانده است نه " چيز " : آيا نمی‏بينی كه خداوند را تسبيح می‏كند هر كس‏
در آسمان است و هر كس در زمين است و هم مرغان در حالی كه صف كشيده‏اند
؟
" « كل قد علم صلاته و تسبيحه »"
اين جمله را هم دو جور تفسير كرده‏اند : بعضی گفته‏اند خدا از نماز همه‏
اينها و تسبيح همه اينها آگاه است ، ولی نظر بهتر كه قرينه‏اش هم آيه‏
بعد است چون آن مطلب را در جمله بعد بيان كرده است اين است كه خود
اينها به نماز خودشان و به تسبيح خودشان آگاهند : " « كل قد علم صلاته و
تسبيحه و الله عليم بما يفعلون » " اينها به كار خودشان آگاهند و خدای‏
متعال به تمام كارهای اينها آگاه است . و صلی الله علی محمد و اله‏
الطاهرين .