میدهد من چه كردم ، به زبان مهر میزنند : ای زبان ! تو ساكت باش ،
بگذار خود اعضا و جوارح حرف بزنند ، زبان هم [ فقط ] به گناهانی كه
خودش مرتكب شده است گواهی میدهد . قرآن میفرمايد : در روزی كه زبانهای
اين افراد ( چون گناه اينها گناه زبان بوده ) و دستها و پاهايشان عليه
ايشان به همان اعمالی كه مرتكب شدند گواهی میدهند " « يومئذ يوفيهم
الله دينهم الحق »" چنين روزی كه خدا آن جزای حقی را كه بايد به اينها
برسد ، به طور كامل به آنان میدهد .
اگر زنی - العياذ بالله - فاسد و دامن آلوده از آب در بيايد شرافت
مرد لكه دار میشود ولی خودتان میدانيد كه اگر مردی آلوده شود ، به شرافت
زن آنقدرها صدمه نمیزند ، بلكه [ اصلا ] صدمه نمیزند . اين خود يك رمز
روانی خاصی دارد . من در يك سلسله مقالاتی كه چند سال پيش در يكی از
مجلات زنانه راجع به حقوق زن عليه مطالب خود آن مجله نوشتم راز اين
مطلب را بيان كردم ، و بسياری از دستورهای اسلام براساس همين مطلب است
. اگر زنی آلوده شد ، مرد ديگر نمیتواند ادعای شرافت كند ، ولی چقدر
زنان پاكی هستند كه شوهرشان آلوده هستند ، هيچوقت مردم آن زن را آلوده
حساب نمیكنند ، میگويند شوهرش آلوده است به او چه كار ؟ شوهرش كثيف
است به او چه كار ؟ اين يك مطلب .
مطلب دوم اين است كه زن در جهات عفتی ، ناموس مرد است ، ولی در
جهات شخصی و فردیاش به مرد ارتباط ندارد ، يعنی اگر زنی العياذ بالله
در مسائل عفت آلوده باشد دامن مرد آلوده میشود ، ولی اگر در زنی نقصی
باشد ، اين ، نقص مرد نيست . مثلا اگر زنی مؤمن نباشد و در باطن كافر يا
منافق باشد ، اين به مرد
|