می‏گويد مشكاتی كه در آن چراغی باشد ، و بعد می‏گويد و چراغ در شيشه‏ای .
روايات ما اين آيه را اين طور تفسير كرده‏اند كه مقصود اين است كه‏
چراغ ابتدا در مشكاتی باشد و بعد اين چراغ از مشكات به زجاجه‏ای منتقل‏
شود ، و سر اينكه آيه اين طور ذكر شده اين است كه مقصود از " مشكوه "
مشكات نبوت است و مقصود از " زجاجه " ولايت و امامت است و مقصود
از آن درخت مبارك و پربركتی كه اين مشكات و اين زجاجه و اين مصباح از
او پيدا شده شجره ابراهيم است و [ اينها ] نتيجه دعای ابراهيم است .
اين مطالبی كه راجع به اين آيه عرض كردم در واقع حاشيه‏ای بود راجع به‏
مطالبی كه در جلسه قبل عرض كرده بودم .
آيه بعد می‏فرمايد : " « فی بيوت اذن الله ان ترفع و يذكر فيها اسمه‏
يسبح له فيها بالغدو و الاصال رجال لا تلهيهم تجاره و لا بيع عن ذكر الله و
اقام الصلوه و ايتاء الزكوه يخافون يوما تتقلب فيه القلوب و الابصار
" در خانه‏هايی كه خدا مجاز شمرده و اجازه داده است كه آن خانه‏ها بالا
برده شوند و تعظيم و تكريم شوند و نام خدا در آن خانه‏ها برده شود ، در آن‏
خانه هاست كه صبحگاهان و شامگاهان مردانی خدا را تسبيح می‏گويند كه در
عين اشتغال به كارهای دنيايی كه وظيفه‏شان هم هست يك لحظه از خدای خود
غافل نمی‏مانند . مقصود از اين " « فی بيوت »" ( در خانه‏هايی ) چيست‏
؟ شايد همه مفسرين گفته‏اند مقصود اين است كه آن چراغی كه ما مثال زديم ،
در خانه‏هايی اينچنين باشد . طبعا اين سؤال به وجود می‏آيد كه آن چراغ را
در هر خانه‏ای اگر ذكر می‏كرد كافی بود ، چرا اينهمه قيد در آن آمده است‏
كه آن چراغ در خانه‏ای