نظيرش در قرآن هست . در اينجا مخاطب شخص پيغمبر اكرم است ، می‏فرمايد
: " « الم تر ان الله يسبح له من فی السموات و الارض »" آيا نديدی (
1 ) ؟ " هر كه در زمين است " را هم اختصاص به مؤمنين نمی‏دهد : ای‏
پيغمبر ! آيا تسبيح مرغان را در حالی كه در اوج آسمان صف كشيده‏اند نديدی‏
؟ بالاتر اينكه بعد می‏گويد : " « كل قد علم صلاته و تسبيحه »" هر كدام‏
از اينها كوهها ، درختها ، مرغها ، انسانها و هر موجودی كه تسبيح می‏كند
به تسبيح خود آگاه است ، به نماز خود آگاه است . عجيب اين است كه اين‏
امر را تعبير به " نماز " می‏كند . گفتيم يك جا تعبير به " تسبيح " و
" حمد " می‏كند و يك جا تعبير به " سجود " می‏كند ، اينجا اصلا تعبير
به " صلاه " كرده است ، گو اينكه بعضی مفسرين گفته‏اند مقصود از " صلاه‏
" دعاست ولی همان نماز است ، روح نماز هم دعاست . خود قرآن تعبير به‏
" صلاه " كرده است : اينها نماز دارند و به نماز خودشان آگاهند و خدای‏
آنها هم به كار آنها آگاه است .
بنابراين ما چنين آياتی در قرآن داريم و نبايد اول برويم ببينيم كه آيا
می‏توانيم معنی بكنيم كه مقصود از مثلا تسبيح چيست . نه ، قرآن چنين مطلبی‏
می‏گويد كه تمام ذرات عالم هستی خدا را تسبيح می‏كنند و حمد می‏كنند ، و به‏
ما هم می‏گويد : ولی شما ای مردم فهم نمی‏كنيد اما چنين چيزی وجود دارد .
البته خدا هم كه اين مطلب را بيان كرده نخواسته يك معمايی را كه هيچ‏
وقت بشر به هيچ

پاورقی :
. 1 بعضی مفسرين " الم تر " را " الم تعلم " معنی كرده‏اند . و
خواسته‏اند آن را به غير پيغمبر تعميم بدهند ، ولی بعضی ديگر می‏گويند "
الم تر " همان " الم تر " است و مخاطب هم همان شخص پيغمبر است .