بخواهد و اراده كند و بدون آنكه خود او تشخيص بدهد ، يك نيروی مرموز
داخلی وضع اعضا و جوارح و شرايط زندگی او را در داخل طوری میسازد كه با
محيط جديد متناسب باشد ، و اين يكی از آن رموز عجيب خلقت است ، يعنی
يكی از رموزی است كه نشان میدهد اصل هدايت الهی در بطون همه موجودات
هست ، آن " « نور السموات و الارض »" در همه جا هست ، موجود را در
هر شرايطی كه قرار بگيرد ، به سوی خير و كمال خودش هدايت میكند بدون
آنكه خود آن موجود درك كند و بفهمد . همين الان كه ما اينجا نشستهايم
قلب ما روی ميزان معينی كار میكند ، كبد ما روی ميزان معينی كار میكند ،
خون ما يك ميزان معينی دارد ، گلبولهای سفيد خون ما يك مقدار معينی
دارد ، گلبولهای قرمز خون ما يك مقدار معينی دارد . اگر جو ما را عوض
كنند ، مثلا ما را ببرند در فضای خيلی بالا كه فشار هوا كمتر میشود ،
نيازهای بدن تغيير میكند ، تا نيازها تغيير كرد اگر به سرعت ما را از
محيط خارج نكنند كه مجالی برای آن نيروی مرموز باقی نماند ، بلكه تدريجا
ما را [ به جو جديد ] ببرند تدريجا اين دستگاه بدون ما خودش را تغيير
میدهد و با وضع موجود منطبق میكند ، مثلا اگر از گلبولهای سفيد خون يك
مقدار زياد است و آنجا ديگر لازم نيست ، يك مقدار را حذف میكند ، يا
اگر بر عكس ، بدن نياز به گلبول سفيد بيشتری داشته باشد فورا شروع میكند
به ساختن . حتی لازم نيست بگوييم محيط را عوض میكنيم ، يك انسان مثلا در
اثر تصادف ، پاشكستگی و چاقو خوردگی ، خون زيادی از بدنش میرود ، بدن
به يك مقدار معينی خون نياز دارد ، در وقتی كه خون به قدر كافی دارد
راحت و آرام است ، تا خون رفت و بدن نياز به خون پيدا كرد فورا تمام
بدن شروع میكند به فعاليت برای ساختن خون ،
|