" « الله الذی يرسل الرياح فتثير سحابا فيبسطه فی السماء كيف يشاء و
يجعله كسفا و تری الودق يخرج من خلاله » " . حال من هر دو آيه را يك‏
ترجمه ظاهری می‏كنم .
آيه سوره روم می‏گويد : خداست ، ذات حق است آنكه بادها را می‏فرستد .
اولا يكی از نكاتی كه گفته‏اند اين است كه قرآن در بعضی موارد تعبير می‏كند
به ريح ( باد ) و در بعضی موارد تعبير می‏كند به رياح ( بادها ) . به حسب‏
استقصايی كه كرده‏اند هر جا كه [ اين ] كلمه ، مفرد آمده است آنجا
بادهايی ذكر شده كه آن بادها منشأ خرابی و هلاكت و عذاب بوده است ، مثل‏
" « ارسلنا عليهم الريح العقيم »" ( 1 ) و هر جا كه قرآن باد را به‏
عنوان يك مبشر رحمت بيان كرده است ، به صورت جمع ذكر كرده : " رياح‏
" ( بادها ) ، و علم امروز ثابت كرده است كه بادهايی كه منشأ بارانها
می‏شوند يك جبهه نيست ، جبهه‏های مختلفی است كه به شكل خاصی دست به‏
دست يكديگر می‏دهند و فقط در آن وقت است [ كه منشأ باران می‏شوند . ] و
عجيب‏تر اين است كه اين نكته‏ای كه از خود قرآن استفاده می‏شود در حديث‏
تصريح شده است ، در يكی از دعاها وارد شده است كه " « اللهم اجعله لنا
رياحا و لا تجعله لنا ريحا » " ( 2 ) خدايا باد را برای ما " رياح "
قرار بده نه " ريح " ، يعنی وقتی كه می‏وزد ، به آن شكلش باشد چون تنها
به آن شكل رحمت است . و حتی از ائمه سؤال كرده‏اند كه مگر چه فرق است‏
ميان " ريح " و " رياح " ؟ عين همين جواب را داده‏اند ، گفته‏اند كه‏
هر وقت باد يك جناحی باشد عذاب

پاورقی :
. 1 ذاريات / . 41
. 2 جامع الصغير ، ج / 2 ص . 111