اين فضا امواج راديويی از ايستگاههای مختلف راديويی دنيا هست ولی
نمیشنويم . اما قرآن میگويد " ولی اين مطلب را نمیفهميد " ، نه تنها
نمیشنويد ، بلكه نمیفهميد ، فهم نمیكنيد ، هنوز فهمتان كوتاه است .
قبل از اينكه به آيات ديگر بپردازم ، فرق ميان " تسبيح " و " حمد
" را عرض كنم كه میفرمايد : " « الا يسبح بحمده »" . چون تسبيح و حمد
كار ماست اقلا بفهميم وقتی در نماز میگوييم " سبحان ربی العظيم و بحمده
" كه خلاصهاش اين است " تسبيح پروردگار عظيم میكنم و حمد پروردگار
عظيم " يا میگوييم : " سبحان ربی الاعلی و بحمده " يعنی تسبيح میكنم
پروردگار برتر را و حمد میكنم او را ، " تسبيح میكنم " يعنی چه ؟ و "
حمد میكنم " يعنی چه ؟
ثنای خدا به دو شكل است : يكی تسبيح و ديگری تحميد . تسبيح يعنی تنزيه
، يعنی خدا را از آنچه كه ذات او مبراست منزه كردن ، و برتر دانستن او
از آنچه كه شأن مخلوقين است ، از آنچه كه حاكی از نوعی نقص و ناتوانی و
نارسايی است . اصلا كلمه " سبحان " معنايش اين است كه من او را تسبيح
و تنزيه میكنم از اينكه به چشم ديده شود ، با دست لمس شود ، او را جسم
بدانم و بگويم در جايی قرار گرفته است ، او را محتاج و نيازمند بدانم به
هر چيزی از جمله به عبادت خودم ، خير ، او منزه است از نياز و احتياج ،
تنزيه میكنم او را از اينكه به او نسبت ظلم و ستم بدهم ، برای او شريكی
قائل باشم ، او را مركب و دارای اجزاء بدانم ، بگويم از چه درست شده و
از كجا آمده است . پس تسبيح يعنی يك سلسله چيزهايی را كه من میفهمم كه
خدا از اينها برتر و بالاتر است ، با كلمه " سبحان " از او نفی میكنم .
|