هم خود پيغمبر سوره سوره كرده است نه اينكه بعد مسلمين آن را سوره سوره‏
كرده باشند . از اولی كه قرآن نازل شد ، به صورت سوره سوره نازل شد .
آيه اول مخصوصا با تعبير " « سوره انزلناها »" و بعد هم با كلمه "
« فرضناها »" اين مطلب را می‏فهماند كه مسائل مربوط به عفاف مسائلی‏
بسيار جدی است ، يعنی درست در جهت عكس آنچه بشر امروز فكر می‏كند كه‏
در جهت سهل كردن و ساده كردن و نا چيز شمردن روابط جنسی حركت می‏كند و
به غلط اسمش را آزادی می‏گذارد و به اصطلاح در جهت " آزادی جنسی " گام‏
بر می‏دارد ، قرآن آنچه تحت عنوان حريمهای عفاف مطرح می‏كند و آنچه تحت‏
عنوان مجازاتهای بی عفتی بيان می‏كند و آنچه تحت عنوان مجازات لكه دار
كردن زنهايی كه عفيفه‏اند و به دروغ متهم [ به بی عفتی ] می‏شوند بيان‏
می‏كند و آنچه در باب ترغيب به ازدواج بيان می‏كند و بالاخره هر چه در
باب مسائل مربوط به عفاف گفته است ، می‏خواهد بگويد اينها مسائل بسيار
بسيار جدی و فرض است و نمی‏شود اينها را كوچك شمرد ، و يكی از بد
بختيهای دنيای امروز تحقير كردن اصول عفاف و تقوای در امور جنسی است كه‏
بعد عرض می‏كنيم .
" « سوره انزلناها »" سوره‏ای است كه فرود آورده‏ايم و رعايت‏
مقررات اين سوره را فرض و حتم كرده‏ايم ، يعنی مهم می‏شماريم ، كوچك نمی‏
شماريم . " « و انزلنا فيها ايات بينات »" و ما در اين سوره يك‏
سلسله آيات بينه فرستاده‏ايم ، آيات بزرگ روشن فرستاده‏ايم . ممكن است‏
مقصود تمام آيات سوره باشد يا آنطور كه علامه طباطبائی در تفسير الميزان‏
می‏فرمايند مقصود آن آياتی است كه در وسط سوره آمده و در واقع آن آيات‏
ستون فقرات اين سوره است . ساير