اين آيه و آيه قبل هر دو درباره وظيفه زن و مرد در برخورد با يكديگر و
به علاوه مسأله ستر عورت است . در آيه اول كه مربوط به مرد است و در
جلسه قبل تلاوت شد ، دو فرمان به مردها داده شده بود : نهی از چشم چرانی‏
كردن و ديگر امر به ستر عورت و يا به تعبير بالاتر امر به خودداری از زنا
، يعنی حفظ كردن دامن هم از نگاه كه معنايش ستر عورت است و هم از فحشا
. پس مردان موظفند هم چشمهای خودشان را از چشم چرانی نگهداری كنند و هم‏
دامن خودشان را از فحشاء نگهداری كنند . آيه‏ای كه درباره مردهاست‏
كوتاهتر [ از آيه مربوط به زنها ] است و همين مقدار بيشتر نيست جز آن‏
كه بعد توصيه می‏كند اينكه ما می‏گوئيم چشمها را از نگاه كردنها نگهداری‏
كنيد و دامنها را از فحشا ، خيال نكنيد يك كاری است كه ما بد شما را
می‏خواهيم نه ، پاكی شما را می‏خواهيم و خدای شما بهتر می‏داند و بهتر به‏
كار شما آگاه است .
در آيه دوم كه مربوط به زنهاست ، عين همين دو دستور آمده است با همان‏
تعبير ، با اين تفاوت كه ضمائر ، مؤنث است . می‏فرمايد به زنها هم‏
بگوييد كه چشمها را از چشم چرانی و از نگاه به آنچه نبايد نگاه كرد حفظ
كنند و دامنهای خودشان را ، هم از نگاه كردن ديگران و هم از فحشا حفظ
كنند ، يعنی همان دستور و همان عبارتی كه در مورد مردان آمد .
اينجا دو مطلب بايد عرض كنم . اين دو مطلب در مورد خانمها ، با
اينكه هيچ فرقی با آنچه در مورد مردهاست نمی‏كند ، تا اندازه‏ای كوچك‏
شمرده می‏شود : يكی اينكه برخی زنها شايد اينجور خيال كنند كه فقط مردها
مجاز نيستند كه به زنها نگاه كنند ( حال مطلقا نمی‏توانند يا از روی ريبه‏
و تلذذ نمی‏توانند ، بعد بحث می‏كنيم ) ،