میگويد مشكاتی كه در آن چراغی باشد ، و بعد میگويد و چراغ در شيشهای .
روايات ما اين آيه را اين طور تفسير كردهاند كه مقصود اين است كه
چراغ ابتدا در مشكاتی باشد و بعد اين چراغ از مشكات به زجاجهای منتقل
شود ، و سر اينكه آيه اين طور ذكر شده اين است كه مقصود از " مشكوه "
مشكات نبوت است و مقصود از " زجاجه " ولايت و امامت است و مقصود
از آن درخت مبارك و پربركتی كه اين مشكات و اين زجاجه و اين مصباح از
او پيدا شده شجره ابراهيم است و [ اينها ] نتيجه دعای ابراهيم است .
اين مطالبی كه راجع به اين آيه عرض كردم در واقع حاشيهای بود راجع به
مطالبی كه در جلسه قبل عرض كرده بودم .
آيه بعد میفرمايد : " « فی بيوت اذن الله ان ترفع و يذكر فيها اسمه
يسبح له فيها بالغدو و الاصال رجال لا تلهيهم تجاره و لا بيع عن ذكر الله و
اقام الصلوه و ايتاء الزكوه يخافون يوما تتقلب فيه القلوب و الابصار
" در خانههايی كه خدا مجاز شمرده و اجازه داده است كه آن خانهها بالا
برده شوند و تعظيم و تكريم شوند و نام خدا در آن خانهها برده شود ، در آن
خانه هاست كه صبحگاهان و شامگاهان مردانی خدا را تسبيح میگويند كه در
عين اشتغال به كارهای دنيايی كه وظيفهشان هم هست يك لحظه از خدای خود
غافل نمیمانند . مقصود از اين " « فی بيوت »" ( در خانههايی ) چيست
؟ شايد همه مفسرين گفتهاند مقصود اين است كه آن چراغی كه ما مثال زديم ،
در خانههايی اينچنين باشد . طبعا اين سؤال به وجود میآيد كه آن چراغ را
در هر خانهای اگر ذكر میكرد كافی بود ، چرا اينهمه قيد در آن آمده است
كه آن چراغ در خانهای
|