پاورقی : . 1 يك مطلب ديگر نيز از خود قرآن استفاده میشود كه اگر كسی به قصد دنيا تلاش كند آخرت به تبع به او نمیرسد ، ولی اگر كسی به قصد آخرت تلاش كند دنيا به تبع به او میرسد و اين باز يك حساب ديگری است كه از آيات قرآن میتوان استفاده كرد .
بذر را به قصد آخرت بپاشد يك بذر به قصد آخرت ، نه اينكه دو جور بذر
داريم : بذر دنيا و بذر آخرت ، يك بذر با نيت انسان فرق میكند كه آن
را به نيت آخرت بكارد يا به نيت دنيا هر كسی كه قصدش كشت آخرت باشد
به او میدهيم ، زيادترش را هم میدهيم و هر كسی هم كه قصدش دنيا باشد (
نمیگويد كه میدهيم و بيشتر از آن چيزی به او میدهيم ) او را هم محروم
نمیكنيم : " « نؤته منها »" ( 1 ) .
به نظر شما اين اصل و اين مطلب يك حرف منطقی است يا حرفی است كه
منطقی نيست ؟ به نظر نمیرسد كه كوچكترين ايرادی بشود به اين مطلب گرفت
و اگر غير از اين بود منطقی نبود .
حال سخن قرآن در مورد اينكه عمل چه كسی مقبول است و عمل چه كسی مقبول
نيست ، اين است كه آن كسی كه برای دنيا تلاش میكند حتما هدفی دارد ،
اگر شهرت و معروفيت است ، محبوبيت است ، پيشرفت كشورش است ، بلند
شدن آوازه هم نژادان و مردم كشورش است ، به نتيجهاش هم میرسد ، اما [
در ] كاری كه برای اين مقصد انجام شده است ديگر توقع نداشته باشيد كه
انسان به آن مقصد ديگر برسد ، يعنی او كار را كرده نه برای اينكه به خدا
نزديك شود بلكه برای اينكه به مردم نزديك بشود ، به مردم هم نزديك
میشود اما نمیتواند بگويد به خدا هم نزديك میشود . مگر میشود كه آدم راه
بيفتد برای يك مسافرتی و مثلا قصدش اين باشد كه به طرف قم برود ولی به
طرف شمال تهران حركت كند و بعد بگويد
پاورقی : . 1 يك مطلب ديگر نيز از خود قرآن استفاده میشود كه اگر كسی به قصد دنيا تلاش كند آخرت به تبع به او نمیرسد ، ولی اگر كسی به قصد آخرت تلاش كند دنيا به تبع به او میرسد و اين باز يك حساب ديگری است كه از آيات قرآن میتوان استفاده كرد . |