گفت : نه يا رسول الله . خدا خودش می‏داند كه من دروغ نمی‏گويم . به زن‏
هم بعد از چهار شهادت ، وقتی خواست بگويد " غضب خدا بر من . . . "
فرمود از غضب خدا بترس ، آنچه در آخرت است از آنچه در دنياست خيلی‏
شديدتر است ، مبادا اگر حرف شوهرت حقيقت دارد او را تكذيب كنی ! اين‏
بود كه زبان زن بند آمد . يك مدتی هم توقف كرد و نزديك بود اعتراف‏
كند اما سرانجام اين جمله را گفت . پيغمبر اكرم ( ص ) فرمود ديگر از
اين ساعت شما زن و شوهر يكديگر نيستيد .
بعد می‏فرمايد : " « و لولا فضل الله عليكم و رحمته و أن الله تواب‏
حكيم »" اگر نبود فضل الهی و اگر نبود رحمت الهی و اينكه خداوند
تبارك و تعالی تواب ( توبه پذير ) و حكيم است ، مطلب طور ديگری بود ،
يعنی خداوند احكام شديدی بر شما نازل می‏كرد . ممكن است شما فكر كنيد كه‏
آنچه ما در اين زمينه برای شما بيان كرده‏ايم دستورهای شديدی است ، ولی‏
بدانيد اينها فضل و رحمت الهی و مظهر توبه پذيری الهی است . مصلحت شما
چنين ايجاب می‏كند .
بعد از اين ، آيات ديگری داريم به نام آيات " افك " . " افك "
يعنی تهمت كه مربوط به يك جريان تاريخی است . يكی از همسران پيغمبر
اكرم را در يك جريانی ، منافقين بود مورد اتهام قرار دادند . آن زن به‏
عقيده اهل تسنن ، عايشه بوده و به عقيده بعضی از اهل تشيع ، ماريه قبطيه‏
بوده ولی به عقيده بعضی ديگر هم عايشه بوده است . شايد فكر كنيد كه كار
بايد برعكس باشد ، بايد شيعه‏ها بگويند آن زن متهم عايشه بوده و سنيها
بگويند آن زن متهم ماريه بوده است . چرا سنيها اصرار دارند كه آن زن‏
متهم عايشه بوده و شيعه‏های متعصب اصرار دارند كه آن زن متهم ماريه بوده‏
است ؟ برای اينكه