باشد كه آن خانه چنين و چنان باشد . اين خودش مؤيد همين است كه آن مثل‏
، مثل انسان است ، و در روايتی كه در تفسير صافی نقل می‏كند فرموده‏اند :
" « هی بيوتات الانبياء و الرسل و الحكماء و ائمه الهدی » " ( 1 ) اين‏
، خانه‏های پيغمبران و مرسلين و حكما و ائمه است ، خانه‏های اكابر معنوی‏
بشر است . حال چه فرق است بين خانه‏ای كه مال يكی از اولياء خدا باشد و
خانه‏ای كه مال ديگران باشد ؟ بلكه از نظر ساختمان و خشت و گل و آجر و
سيمان و غيره هميشه خانه ديگران بر خانه اينها ترجيح داشته است . خود
آيه نشان می‏دهد و در روايات هم آمده است كه مقصود از اين خانه‏ها ،
خانه‏های گلی و ظاهری نيست ، مقصود همان انسانها و بدنهای آنهاست ، يعنی‏
اينها انسانهايی هستند كه بدنشان مسجد و معبد روحشان است . در روايات‏
ما هم هست كه مقصود از اين خانه‏ها آنها هستند .
" قتاده " يكی از مفسرين و فقهای زمان خودش است البته از مفسرين‏
اهل تسنن و در كوفه بوده است . او در سفری كه به مدينه می‏رود ، خدمت‏
امام باقر مشرف می‏شود و از امام سؤالاتی می‏كند و جوابهايی می‏شنود و در
مقابل سؤالات امام در می‏ماند و در خودش خيلی احساس حقارت می‏كند . بعد
به امام عرض می‏كند كه من با عالمهای زيادی روبرو شده‏ام ولی در مقابل‏
هيچكس به اندازه شما خودم را گم نكرده و مضطرب نشده‏ام . حضرت فرمود
می‏دانی كه در مقابل چه كسی قرار گرفته‏ای ؟ " « بين يدی بيوت اذن الله‏
ان ترفع و يذكر فيها اسمه » " در مقابل آنهايی قرار گرفته‏ای كه خدا آنان‏
را " بيوت " ناميده است ، يعنی اين كه در مقابل توست يكی از آن‏

پاورقی :
. . 1 تفسير صافی ، ذيل همان آيه .