ساحل وجود

عـــــــاشق روى توام، دست بـــدار از دل من         به خـــدا! جــــــــز رخ تو، حل نكند مشكل من

مهـــــــــر كـوى تو، در آميختــــه در خلقت ما          عشق روى تو، سرشته است به آب و گل من

نيست جــــز ذكر گل روى تـــو، در محفــل ما          نيست جــــز وصل تـــــو، چيز دگرى حاصل من

پاره كن پــــــرده انـــــوار، ميـــان من و خـــود           تا كند جلــــــوه، رخ مـــــــاه تو انـــــدر دل من

جلـــوه كن در جبــــــــل قلب من، اى يار عزيز          تــــا چــــو مـــوسى بشود زنده، دل غافل من

در ســــراپــــــاى دو عالم، رخ او جلوه‏گر است         كـــــه كنـــــد پــــــوچ، همـه زندگى باطل من

مــوج درياست جهان، ساحل و دريايى نيست         قطـــــره اى از نــــم درياى تو شد، ساحل من

زد خليل، عالـــم چون شمس و قمر را به كنار         جلــــــــوه دوست نباشد، چـــو من و آفل من