بت يكدانه
خـــرّم آن روز كــه ما عاكف ميخانه شويم
از كف
عقل، بــرون جسته و ديوانه شويم
بشكنيــــــــــــــم آينه فلسفه و عرفان را
از
صنمخــــــــــانه اين قافله، بيگانه شويم
فارغ از خـــــــــانقه و مدرسه و دير شده
پشت
پايى زده بر هستى و فرزانه شويم
هجرت از خويش نموده، سوى دلدار رويم
والــــــه شمع رُخش گشته و پروانه شويم
از همــــــــــــه قيد بريده، ز همه دانه رها
تا
مگــــــــــــر بسته دام بت يكدانه شويم
مستى عقل ز سر برده و آييم به خويش
تا بهـــــــــــوش از قدح باده مستانه شويم
|