آواز سروش

بر در ميكــــــــده، پيمانه زدم خرقه به دوش         تا شـــود از كفــــــم آرام و رَوَد از سر هوش

از دم شيخ، شفـــاى دل من حاصل نيست         بايدم، شكـــــــــوه برم پيش بت باده فروش

نه محقق خبــــــرى داشت، نه عارف اثرى          بعد از اين، دست من و دامن پيرى خاموش

عالم و حوزه خود، صوفى و خلوتگه خويش          ما و كـــــــــوى بت حيرت‏زده خانه به دوش

از در مـــــــــــدرسه و دير و خرابات شدم            تا شــــــوم بر در ميعادگهش حلقه به گوش

گوش از عــــــــربده صوفى و درويش ببند            تا به جــانت رسد از كوى دل،  آواز سروش