ديار قدس

دست از دلم بدار، كه جانم به لب رسيد       انــــدر فــــــراقِ روى تو، روزم به شب رسيد

گفتم به جــان غمزده: ديگر تو غم مخور       غم رخت بست و موسم عيش و طرب رسيد

دلـدار من چو يوسف گمگشته بازگشت       كنعـــــان، مــــرا ز روى دل مـــــــلتهب رسيد

راز دلــــم كــــــه قلب جفـا ديده ام دريد       از سينـــــــه‏ام گذشت و به مغز عصب رسيد

مـــــرغ ديـــــار قدس، از آن پر زنان رميد       بــــــــر درگهـــــــى كه بود ورا منتخب، رسيد

دارالسلام، روى سلامت نشــــان نــداد       بگــذشت جـــــــان از آن و به دارالعجب رسيد