نماز نخوانند، اما قمه بزنند!

كسى كه با مسائل كشور شوروى سابق و اين بخشى كه شيعه‏نشين است - جمهورى آذربايجان - آشنا بود، مى‏گفت: آن وقتى كه كمونيستها بر منطقۀ آذربايجان شوروى سابق مسلط شدند، همۀ آثار اسلامى را از آن‏جا محو كردند؛ مثلاً مساجد را به انبار تبديل كردند؛ سالنهاى دينى و حسينيه‏ها را به چيزهاى ديگرى تبديل كردند و هيچ نشانه‌ايى از اسلام و دين و تشيع باقى نگذاشتند؛ فقط يك چيز را اجازه دادند و آن «قمه زدن» بود! دستورالعمل رؤساى كمونيستى به زيردستان خودشان اين بود كه مسلمانان حق ندارند نماز بخوانند؛ نماز جماعت برگزار كنند؛ قرآن بخوانند؛ عزادارى كنند؛ هيچکار دينى نبايد بكنند؛ اما اجازه دارند كه قمه بزنند! چرا؟ چون خود قمه زدن، براى آنها يك وسيلۀ تبليغ بر ضد دين و بر ضد تشيع بود! بنابراين، گاهى دشمن از بعضى چيزها اين‏گونه عليه دين استفاده می‌کند. هرجا خرافات به ميان بيايد، دينِ خالص بدنام خواهد شد.

(نقل شده در ديدار عمومی با مردم مشهد در اول فروردين 1376)