بیانات در جمع تعدادى از خانوادههاى شهداء
بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم
اين جلسه از لحاظ معنوى جلسهى بسيار پرعظمتى است. حقيقتاً براى يك ملت
مايهى افتخار است كه پدران و مادرانى، جگرگوشگان خودشان را با اين كيفيت در
راه خدا به دست خودشان بفرستند و اين عزيزان به شهادت برسند و اين داغ بزرگ و
سنگين به خاطر رضاى الهى به كام آنان شيرين بيايد؛ آن هم پدران و مادرانى كه
بعضاً دو فرزند پسر داشتند، هر دو شهيد شدند؛ سه فرزند آنها به شهادت رسيدند؛
چهار فرزند آنها به شهادت رسيدند؛ اينها چيز كوچكى نيست، مخصوص يك بخش از كشور
ما و ملت ما هم نيست. شما جمع حاضر كه اين خصوصيت بسيار باعظمت در شما هست،
پدران و مادران چنين جوانانى هستيد كه از نقاط مختلف كشور، از اقوام گوناگون
كشور و از شهرهاى مختلف كشور در ميان شما هستند؛ از فارس، از عرب، از ترك، از
كرد، از تركمن، از بلوچ. كدام ملت يك چنين تركيب شگفتآورى را در خود دارد؟ من
در همين سفر كردستان خانوادهاى را زيارت كردم كه شش فرزندشان در راه خدا شهيد
شده بودند. قبلاً هم البته اين خانواده را من ديده بودم. اين سفر ديدم پدر و
مادر اين خانواده از دنيا رفتهاند. ياد اين بزرگان، ياد اين مردان و زنان
دلاور، يعنى پدران و مادران شهدا مثل ياد خود شهدا هميشه زنده است. اينها از
خاطرهى يك ملت و يك تاريخ هرگز نخواهد رفت. ما در تاريخ، چيزهائى مربوط به صدر
اسلام ميخوانديم كه اعماق آن را درك نميكرديم؛ مثل داستان به نظر مىآمد؛ اما
امروز در ملت خود، در كنار خود، افرادى را مىبينيم كه از لحاظ فداكارى، از آن
زنان و آن مردان كه ياد آنان در تاريخ اسلام هزار و چهارصد سال باقى مانده،
بالاترند. اينها صبرشان از آنها بيشتر است. آنها نفس گرم رسول خدا را ميديدند،
پيغمبر را به چشم ميديدند، در ركاب او ميجنگيدند، اينها با هزار و چهارصد سال
فاصله، »و امنّا به و لمنره صدقا و عدلا« - كه در دعاى سمات است - با اين
ايمان مستحكم اينجور ايستادند؛ اين چيز كمى است؟ ملت ايران اينجور پيروز شد
عزيزان من!
اين ايمانهاى محكم، اين ارادههاى پولادين، اين ايثار و فداكارى بزرگ پدرها و
مادرها و خانوادهى شهدا، آنچنان پايههاى اين بناى مستحكم را قوى و ماندگار
كرد، كه هيچ طوفانى نتوانسته است و بعد از اين هم به اذن الهى نخواهد توانست
اين بنيان رفيع را تكان بدهد؛ از جا بكند.
پايهى اين بناى مستحكم جمهورى اسلامى، همين صبر شما، همين ايمان شما، همين
استقامت شماست. اين است كه جوانهاى امروز ما را با گذشت سى سال از انقلاب اين
جور انقلابى بار مىآورد كه شما داريد نمونهى جوانان مؤمن و انقلابى را
مىبينيد. و اينها همه به بركت اسلام است، به بركت قرآن است.
شما براى خدا فرزندانتان را به جبهه فرستاديد، براى خدا در مقابل مصيبت فقدان
آنها صبر كرديد. اگر نظام اسلامى اندكى از اسلام و از راه اسلام و از هدفهاى
اسلام انحراف پيدا كند، مطمئناً اين پشتوانهى عظيم، ديگر براى او باقى نخواهد
ماند. اينكه امام بزرگوار ما در همهى اظهاراتش، در همهى گفتههايش بر روى
اسلام تكيه ميكرد، به خاطر همين حقيقت است. اسلام است كه ما را نگه داشت، اسلام
است كه به ما قوت بخشيد، اسلام است كه ما را اميدوار به پيروزى كرد و وارد اين
ميدانهاى سخت كرد، اسلام بود كه در حملهى »بيتالمقدس«، آن جوانان غريب، آن
نيروهاى مسلحِ فاقد امكانات را آنجور در مقابل دشمن بعثى وادار به استقامت كرد
كه توانستند او را مفتضح كنند، شكست بدهند، خرمشهر را پس بگيرند، از سرزمين
اسلامى او را بيرون كنند. اين نظام با اسلام به وجود آمد، با اسلام هم زنده
خواهد ماند.
همهى مسئولين نظام بايد به اين نكته توجه كنند و به اسلام و احكام اسلام و به
ارزشهاى اسلامى افتخار كنند. درست است كه دشمنان اسلام - يعنى دشمنان ملت ايران
- اين را نمىپسندند. بديهى است شما وقتى در مقابل يك دشمنى قرار بگيريد،
ارادهى قوى داشته باشيد، اسلحهى كارآمد داشته باشيد، دشمن اين را نمىپسندد؛
ميخواهد ارادهى شما را، از شما بگيرد و شما را تضعيف كند؛ اسلحه را از دستتان
بگيرد. دشمنان ايران و ايرانى ميدانند كه مايهى ايستادگى و اقتدار اين ملت و
ارادهى مستحكم او، همين ايمان اسلامى او بود؛ ميخواهند اين را از او بگيرند.
آنها تبليغات جهانى را در همين جهت سازماندهى ميكنند. ما بايد هوشيار باشيم؛
مسئولين ما بايد هوشيار باشند؛ نامزدهاى انتخابات بايد هوشيار باشند. مبادا
نامزدهاى انتخابات رياست جمهورى در تبليغات خود براى دلخوشى دشمنان حرفى بر
زبان جارى كنند. رضايت خدا را بايد در نظر گرفت، رضايت اولياء را بايد در نظر
گرفت. آن چيزى را بايد معيار قضاوت قرار داد كه مايهى ايستادگى ملت است،
مايهى استحكام ملت است، مايهى استقامت مردم است و او پايبندىِ محكم به اسلام
است.
خدا را شكر ميكنيم كه به بركت اسلام نگذاشت خون شهيدان ما پامال و ضايع شود.
خون شهيدان ما ضايع و باطل نشد. اين عزتى كه امروز شما مىبينيد نظام جمهورى
اسلامى و ملت ايران دارند، به بركت همين خونهاست. اينكه در همهى كشورهاى
اسلامى، قشر عمومى مردم، ملت ايران را تحسين ميكنند، نظام جمهورى اسلامى را به
چشم عظمت نگاه ميكنند، به بركت اين خونهاست. اين امنيتى كه امروز در كشور ما
هست، اين حركت عظيمى كه امروز به سمت سازندگى اين كشور هست، اين كارهاى بزرگى
كه انجام گرفته است، اين پيشرفت علمى و فناورى، اين افزايش تعداد عالم و
دانشمند و دانشجو و محقق و پژوهشگر، اينها همه به بركت خون شهداست. اين بيدارى
عمومى كه امروز كشور و ملت ما دارد، به بركت خون شهداست. خون شهداى شما مثل
كيميا، مثل اكسير توانست اين ملت را، اين كشور را متحول كند، رشد بدهد و
افتخارش مال شهداى شما و مال خود شماست.
ملت ايران تا ابد مديون شهدا و خانوادههاى شهداست. اين را همهى ملت ما بايد
بدانند. هرچه ما عزت به دست بياوريم، هرچه پيشرفت به دست بياوريم، مرهون خون
شهداى عزيز شما، اين جگرگوشههاى شماست. اينها بودند كه به ما، به كشورشان، به
ملتشان، به اسلام عزت دادند. اين را همه بايد قدر بدانند؛ مسئولين هم بايد قدر
بدانند، خود شما خانوادهها هم بايد قدر بدانيد؛ و ميدانيد.
كمتر خانوادهى شهيدى را من ديدهام كه به شهادت فرزند خود افتخار نكند، احساس
سربلندى نكند؛ هيچ، شايد هرگز خانوادهى شهيدى را نديده باشيم. به شهداى خودشان
افتخار ميكنند، حق هم همين است، جاى افتخار هم دارد. نه شما، همهى ما، همهى
ملت ايران، همهى مسئولين بايد به اين مردان دلاور، به اين جوانان شجاع افتخار
كنند.
و ياد حماسهى دفاع مقدس بايد هميشه در كشور ما باقى بماند و جاودانه باشد.
بعضىها خواستند، سعى هم كردند كه ياد دوران دفاع مقدس و آن شجاعتهاى بزرگ و آن
عظمتها را بتدريج كمرنگ كنند و از يادها ببرند. اينها اگر نادانسته اين كار را
ميكنند، غفلت بزرگى دارند؛ اگر هم خداى نكرده دانسته است كه خيانت است.
ياد دفاع مقدس، ياد شهيدان، بايد هميشه در بين ملت ما و جامعهى ما زنده بماند.
هنوز خيلى حرفها گفته نشده است. خيلى از خاطرات جوانان شما، فرزندان شما هنوز
ثبت نشده. و همان مقدارى كه بيان شده، نشان دهندهى يك عظمتِ غير قابل
اندازهگيرى با اذهان معمولى انسان است؛ با فكر و مغز مادى غيرقابل اندازه گيرى
است. همين چيزهائى كه راجع به فتح بيتالمقدس، فتح فتحالمبين و بقيهى
عملياتها نوشته شده است، چقدر در آن عظمت هست. اينها را همين جوانان شما انجام
دادند.
ما از خداوند متعال براى شهداى عزيزمان علو درجات مسئلت ميكنيم. از خدا
ميخواهيم كه ما را با اين شهدا محشور كند. و همه را بخصوص شما پدرها و مادرها
را مشمول شفاعت آنها قرار بدهد و اميدواريم كه انشاءالله اين افتخار عظيم ملت
ايران هميشه براى ملت ايران مايهى سرافرازى و مايهى پيشرفت باشد. و خداوند
دلهاى شما را مشحون از فضل خود، رحمت خود، صبر و سكينهى الهى قرار بدهد.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته