next page

fehrest page

back page

اذان و اقامه

مسأله 925. براي مرد و زن مستحب است پيش از نمازهاي واجب يوميه اذان و اقامه بگويند، ولي پيش از نمازهاي واجب غير يوميه مثل نماز آيات، مستحب است سه مرتبه بگويند: «الصَّلاَة».

مسأله 926. مستحب است در روز اولي كه بچه به دنيا مي‎آيد يا پيش از آن كه بند نافش بيفتد، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه بگويند.

مسأله 927. اذان هيجده جمله است: «اللهُ أكْبَرُ» چهار مرتبه؛ «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ» «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله» «حَيَّ عَلي الصّلاة» «حَيَّ عَلَي الْفَلاَح» «حَيَّ عَلي خَيْرِ الْعَمَل» «اللهُ أَكْبَرُ» «لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله» هر يك دو مرتبه.

اقامه هفده جمله است يعني: دو مرتبه «اللهُ أكْبَرُ» از اول اذان و يك مرتبه «لا إِلَهَ إِلاَّ الله» از آخر آن كم مي‎شود وبعد از گفتن «حَيَّ عَلي خَيْرِ الْعَمَل»بايد دو مرتبه «قَدْ قامَتِ الصَّلاة» اضافه نمود.

مسأله 928. «أَشْهَدُ أَنَّ عَلِيّاً وَلِيُّ الله»جزو اذان و اقامه نيست، ولي خوب است بعد از «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله»، به قصد قربت گفته شود.

ترجمه اذان و اقامه

اللهُ أكْبَرُ

خداي تعالي بزرگتر از آن است كه او را وصف كنند.

أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ الله

شهادت مي‎دهم كه نيست خدايي جز خداي يكتا و بي‎همتا.

أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله

شهادت مي‎دهم كه حضرت محمد بن عبدالله صلي الله عليه و آله پيغمبر و فرستاده خداست.

أَشْهَدُ أَنَّ عَلِيّاً أمِيرَ المُؤمِنينَ وَلِيُّ الله

شهادت مي‎دهم كه حضرت علي عليه‌السلام أميرالمؤمنين و ولي خدا بر همه خلق است.

حَيَّ عَلَي الصَّلاَة

بشتاب براي نماز.

حَيَّ عَلَي الْفَلاَح

بشتاب براي رستگاري.

حَيَّ عَلي خَيْرِ الْعَمَل

بشتاب براي بهترين كارها كه نماز است.

قَد قامَتِ الصَّلاَة

به تحقيق نماز برپا شد.

لا إلَهَ إِلاَّ الله

نيست خدايي مگر خداي يكتا و بي‎همتا.

مسأله 929. بين جمله‎هاي اذان و اقامه بايد خيلي فاصله نشود و اگر بين آنها بيشتر از معمول فاصله بيندازد، بايد دوباره آن را از سر بگيرد.

مسأله 930. اگر در اذان و اقامه صدا را در گلو بيندازد، چنان چه غنا شود، يعني: بطور آوازه‎خواني كه در مجالس لهو و بازيگري معمول است اذان و اقامه را بگويد حرام است و اگر غنا نشود مكروه مي‎باشد.

مسأله 931. اذان عصر و عشا از كسي كه بين ظهر و عصر و مغرب و عشا جمع مي‎كند ساقط مي‎شود خواه در موارد استحباب جمع باشد ـ مثل نماز عصر روز جمعه، و نماز عصر روز عرفه كه روز نهم ذيحجه است در عرفات، و نماز عشا شب عيد قربان براي كسي كه در مشعرالحرام است، و خواه مثل زن مستحاضه يا كسي باشد كه نمي‎تواند از بيرون آمدن بول و غايط خودداري كند و جمع بين نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشا مي‎نمايد، يا غير اين موارد باشد كه به هر حال اذان عصر و عشا در صورت جمع مذكور ساقط مي‎شود هر چند سقوط در عصر روز عرفه در عرفات و در عشا شب عيد قربان در مشعر بطور عزيمت است، و در عصر روز جمعه اگر بخواهد اذان بگويد رجاءاً بگويد، و در غير اين سه مورد سقوط به نحو رخصت است فقط مستحاضه و مسلوس احتياط را به نگفتن اذان ترك نكنند و در صورتي اذان ساقط مي‎شود، كه با نماز قبلي هيچ فاصله نشود، يا فاصله كمي بين آنها باشد، و فاصله شدن نافله كافي است براي عدم سقوط اذان بنابر اقوي.

مسأله 932. اگر براي نماز جماعتي اذان و اقامه گفته باشند، كسي كه با آن جماعت نماز مي‎خواند، نبايد براي نماز خود اذان و اقامه بگويد.

مسأله 933. اگر براي خواندن نماز جماعت به مسجد برود و ببيند جماعت تمام شده، تا وقتي كه صف‎ها به هم نخورده و جمعيت متفرق نشده، مي‎تواند براي نماز خود، اذان و اقامه نگويد.

مسأله 934. در جايي كه عده‎اي مشغول نماز جماعت‎اند، يا نماز آنان تازه تمام شده و صف‎ها به هم نخورده است، اگر انسان بخواهد فرادي يا با جماعت ديگري كه بر پا مي‎شود نماز بخواند با شش شرط اذان و اقامه از او ساقط مي‎شود:

اول ـ آن كه نماز جماعت در مسجد باشد و اگر در مسجد نباشد، رجاءاً بگويد.

دوم ـ آن كه براي آن نماز اذان و اقامه گفته باشند.

سوم ـ آن كه نماز جماعت باطل نباشد.

چهارم ـ آن كه نماز او و نماز جماعت در يك مكان باشد؛ پس اگر نماز جماعت، داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگويد.

پنجم ـ آن كه نماز او و نماز جماعت هر دو ادا باشد.

ششم ـ آن كه وقت نماز جماعت مشترك باشد، مثلاً هر دو نماز ظهر، يا هر دو نماز عصر بخوانند، يا نمازي كه به جماعت خوانده مي‎شود، نماز ظهر باشد و او نماز عصر بخواند، يا او نماز ظهر بخواند و جماعت نماز عصر باشد.

مسأله 935. اگر در يكي از شرط‎هايي كه در مسأله قبل گفته شد شك كند چنان چه رجاءاً اذان و اقامه بگويد مطابق با احتياط عمل كرده است.

مسأله 936. كسي كه اذان و اقامه ديگري را مي‎شنود مستحب است هر قسمتي را كه مي‎شنود آهسته بگويد.

مسأله 937. كسي كه اذان و اقامه ديگري را شنيده، چه با او گفته باشد يا نه، در صورتي كه بين آن اذان و اقامه و نمازي كه مي‎خواهد بخواند، زياد فاصله نشده باشد مي‎تواند براي نماز خود اذان و اقامه نگويد.

مسأله 938. اگر مرد اذان زن را با قصد لذت بشنود، اذان او ساقط نمي‎شود بلكه اگر قصد لذت هم نداشته باشد، ساقط شدن اذان اشكال دارد.

مسأله 939. هر گاه اذان و اقامه را فراموش كند و مشغول نماز شود اگر تا وارد ركوع ركعت اول نشده، يادش آمد، مي‎تواند نماز را رها كرده و پس از گفتن اذان و اقامه نماز را دوباره شروع كند.

مسأله 940. اقامه بايد بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگويند صحيح‎نيست.

مسأله 941. اگر كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلاً «حَيَّ عَلَي الْفَلاَح» را پيش از «حَيَّ عَلَي الصَّلاَة» بگويد، بايد از جايي كه ترتيب به هم خورده دوباره بگويد.

مسأله 942. بايد بين اذان و اقامه فاصله ندهد و اگر بين آنها به قدري فاصله دهد، كه اذاني را كه گفته اذان اين اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان و اقامه را بگويد و نيز اگر بين اذان و اقامه و نماز به قدري فاصله دهد كه اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براي آن نماز اذان و اقامه بگويد.

مسأله 943. اذان و اقامه بايد به عربي صحيح گفته شود، پس اگر به عربي غلط بگويد، يا به جاي حرفي حرف ديگر بگويد، يا مثلاً ترجمه آنها را به فارسي بگويد صحيح نيست.

مسأله 944. اذان و اقامه بايد بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمداً يا از روي فراموشي پيش از وقت بگويد باطل است.

مسأله 945. اگر پيش از گفتن اقامه شك كند كه اذان گفته يا نه، بايد اذان را بگويد، ولي اگر مشغول اقامه شود و شك كند كه اذان گفته يا نه، گفتن اذان لازم نيست.

مسأله 946. اگر در بين اذان يا اقامه پيش از آن كه قسمتي را بگويد شك كند كه قسمت پيش از آن را گفته يا نه، بايد قسمتي را كه در گفتن آن شك كرده بگويد، ولي اگر در حال گفتن قسمتي از اذان يا اقامه شك كند كه آنچه پيش از آن است گفته يا نه، گفتن آن لازم نيست.

مسأله 947. مستحب است انسان در موقع گفتن اذان، رو به قبله بايستد و با وضو يا غسل باشد و دست‎ها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نمايد و بكشد و بين جمله‎هاي اذان كمي فاصله دهد و بين آنها حرف نزند، و اما در اقامه بايد با طهارت باشد بلكه بنابر احتياط لازم رو به قبله و ايستاده باشد.

مسأله 948. مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان آهسته ‎تر بگويد و جمله‎هاي آن را به هم نچسباند ولي به اندازه‎اي كه بين جمله‎هاي اذان فاصله مي دهد، بين جمله‎هاي اقامه فاصله ندهد.

مسأله 949. مستحب است بين اذان و اقامه يك قدم بردارد، يا قدري بنشيند، يا سجده كند، يا ذكر بگويد، يا دعا بخواند، يا قدري ساكت باشد، يا حرفي بزند يا دو ركعت نماز بخواند ولي حرف زدن بين اذان و اقامه نماز صبح و نماز خواندن بين اذان و اقامه نماز مغرب مستحب نيست.

مسأله 950. مستحب است كسي را كه براي گفتن اذان معين مي‎كنند، عادل و وقت شناس و صدايش بلند باشد و اذان را در جاي بلند بگويد.

next page

fehrest page

back page

 
 
https://old.aviny.com/Ahkam/ResalehSafiGolpaygani/resale49.aspx?&mode=print
Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved