بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک
 

احكام سر بريدن و شكار كردن حيوانات

مسأله 2592. اگر حيوان حلال گوشت را به دستوري كه بعداً گفته مي‎شود سر ببرند ـ وحشي باشد يا اهلي ـ بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است. ولي حيواني كه نجاست‎خوار شده، اگر به دستوري كه در شرع معين نموده‎اند، آن را استبراء نكرده باشند، و حيواني كه انسان با آن وطي « نزديكي » كرده بعد از سر بريدن، گوشت آن حلال نيست.

مسأله 2593. حيوان حلال گوشت وحشي مانند آهو و كبك و بز كوهي و حيوان حلال گوشتي كه اهلي بوده و بعداً وحشي شده، مثل گاو و شتر اهلي كه فرار كرده و وحشي شده است، و به سهولت ذبحش ميسر نيست، اگر به دستوري كه بعداً گفته مي‎شود آنها را شكار كنند، پاك و حلال است. ولي حيوان حلال گوشت اهلي مانند گوسفند و مرغ خانگي، و حيوان حلال گوشت وحشي كه به واسطه تربيت كردن اهلي شده است و ذبحش به سهولت ميسور است، با شكار كردن پاك و حلال نمي‎شود.

مسأله 2594. حيوان حلال گوشت وحشي در صورتي با شكار كردن پاك و حلال مي‎شود، كه بتواند فرار كند يا پرواز نمايد، بنابراين بچه آهو كه نمي‎تواند فرار كند، و بچه كبك كه نمي‎تواند پرواز نمايد، باشكار كردن پاك و حلال نمي‎شود. و اگر آهو و بچه‎اش را كه نمي‎تواند فرار كند، با يك تير شكار نمايند، آهو حلال و بچه‎اش حرام است.

مسأله 2595. حيوان حلال گوشتي كه مانند ماهي خون جهنده ندارد، اگر بخودي خود بميرد، يا به غير دستور شرعي كه در صيد ماهي گفته مي‎شود، آن را بكشند پاك است، ولي گوشت آن را نمي‎شود خورد.

مسأله 2596. حيوان حرام گوشتي كه خون جهنده ندارد، مانند مار با سربريدن حلال نمي‎شود، ولي مرده آن پاك است، چه خودش بميرد يا سرش را ببرند.

مسأله 2597. سگ و خوك به واسطه سربريدن و شكار كردن پاك نمي‎شوند و خوردن گوشت آنها هم حرام است. و حيوان حرام گوشتي را كه درنده و گوشت‎خوار است. مانند گرگ و پلنگ اگر به دستوري كه گفته مي‎شود سر ببرند، يا با تير و مانند آن شكار كنند پاك است، ولي گوشت آن حلال نمي‎شود، و اگر با سگ شكاري آن را شكار كنند، پاك شدنش هم اشكال دارد.

مسأله 2598. فيل و خرس و بوزينه و موش و حيواناتي كه مانند مار و سوسمار در داخل زمين زندگي مي‎كنند، اگر خون جهنده داشته باشند و بخودي خود بميرد نجس‎اند، بلكه اگر سر آنها را هم ببرند، يا آنها را شكار نمايند، پاك شدن بدنشان اشكال دارد، و احتياط لازم اجتناب از آنها است.

مسأله 2599. اگر از شكم حيوان زنده، بچه مرده‎اي بيرون آيد، يا آن را بيرون آورند، خوردن گوشت آن حرام است.

 دستور سر بريدن حيوان

مسأله 2600. دستور سر بريدن حيوان آن است كه حلقوم « مجراي نفس » و مري « مجراي غذا » و دو شاهرگ را كه در دو طرف حلقوم است، كه به آنها اوداج اربعه « چهار رگ » گفته مي‎شود، از پايين برآمدگي زير گلو بطور كامل ببرند، و اگر آنها را بشكافند كافي نيست.

مسأله 2601. اگر بعض از چهار رگ را ببرند و صبر كنند تا حيوان بميرد بعد بقيه را ببرند فايده ندارد، بلكه اگر به اين مقدار هم صبر نكنند، ولي بطور معمول چهار رگ را طوري پشت سرهم نبرند كه يك كار شمرده شود، اشكال دارد اگر چه پيش از جان دادن حيوان، بقيه رگ‎ها را ببرند.

مسأله 2602. اگر گرگ گلوي گوسفند را به طوري بكند كه از چهار رگي كه در گردن است و بايد بريده شود، چيزي نماند، آن گوسفند حرام مي‎شود، ولي اگر مقداري از گردن را بكند و چهار رگ باقي باشد، يا جاي ديگر بدن را بكند، در صورتي كه گوسفند زنده باشد، و به دستوري كه گفته شد سر آن را ببرند، حلال و پاك مي‎باشد.

 شرايط سر بريدن حيوان

مسأله 2603. سر بريدن حيوان پنج شرط دارد:

اول ـ كسي كه سر حيوان را مي‎برد ـ چه مرد باشد چه زن، بايد مسلمان باشد و اظهار دشمني با اهل بيت پيغمبر صلي الله عليه و آله نكند. و بچه مسلمان هم اگر مميز باشد يعني: خوب و بد را بفهمد مي‎تواند سر حيوان را ببرد.

دوم ـ سر حيوان را با چيزي ببرند كه از آهن باشد ولي چنان چه آهن پيدا نشود و محتاج به ذبح حيوان باشند با چيز تيزي كه چهار رگ را جدا كند ـ مانند شيشه و سنگ تيز ـ مي‎شود سر حيوان را بريد.

سوم ـ در موقع سر بريدن، صورت و دست و پا و شكم حيوان رو به قبله باشد و كسي كه مي‎داند بايد رو به قبله سرببرد، اگر عمداً حيوان را رو به قبله نكند، حيوان حرام مي‎شود. ولي اگر فراموش كند، يا مسأله را نداند، يا قبله را اشتباه كند، يا نداند قبله كدام طرف است، يا نتواند حيوان را رو به قبله كند، اشكال ندارد.

چهارم ـ وقتي مي‎خواهد سر حيوان را ببرد، يا كارد به گلويش بگذارد، به نيت سر بريدن نام خدا را ببرد، و همين قدر كه بگويد « بِسْمِ اللهِ» يا « اَلْحَمْدُ للهِ »يا «اَللهُ اَكْبَرُ » كافي است. و اگر بدون قصد سر بريدن نام خدا را ببرد، آن حيوان پاك نمي‎شود، و گوشت آن هم حرام است و هم چنين است اگر از روي جهل به مسأله نام خدا را نبرد، ولي اگر از روي فراموشي نام خدا را نبرد، اشكال ندارد.

پنجم ـ حيوان بعد از سر بريدن حركتي بكند، اگر چه مثلاً چشم يا دم خود را حركت دهد، يا پاي خود را به زمين زند و يا آن كه به اندازه معمول خون از بدنش بيرون آيد.

 دستور كشتن شتر

مسأله 2604. در تذكيه شتر علاوه بر پنج شرطي كه براي سر بريدن حيوانات گفته شد، بايد كارد يا چيز ديگري را كه از آهن و برنده باشد، در گودي بين گردن و سينه‎اش فرو كنند.

مسأله 2605. وقتي مي‎خواهند كارد را به گردن شتر فرو ببرند، بهتر است كه شتر ايستاده باشد، ولي اگر در حالي كه زانوها را به زمين زده، يا به پهلو خوابيده و دست و پا و سينه‎اش رو به قبله است، كارد را در گودي گردنش فرو كنند اشكال ندارد.

مسأله 2606. اگر به جاي اين كه كارد در گودي گردن شتر فرو كنند سر آن را ببرند، يا گوسفند و گاو و مانند اينها را مثل شتر كارد در گودي گردنشان فرو كنند، گوشت آنها حرام و بدن آنها نجس است، ولي اگر چهار رگ شتر را ببرند و تا زنده است كارد در گودي گردنش فرو كنند، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است. و نيز اگر كارد در گودي گردن گاو يا گوسفند و مانند اينها فرو كنند، و تا زنده است سر آن را به دستوري كه قبلا گفته شد ببرند، حلال و پاك مي‎باشد.

مسأله 2607. اگر حيواني سركش شود، و نتوانند آن را به دستوري كه در شرع معين شده بكشند، يا مثلاً در چاه بيفتد و احتمال بدهند كه در آنجا بميرد، و كشتن آن به دستور شرع ممكن نباشد، هر جاي بدنش را كه زخم بزنند و در اثر آن زخم جان بدهد حلال مي‎شود و رو به قبله بودن آن لازم نيست ولي بايد شرايط ديگري را كه براي سر بريدن حيوان گفته شد، دارا باشد.

 مستحبات سر بريدن حيوان

مسأله 2608. چند چيز در سر بريدن حيوان مستحب است:

اول ـ موقع سر بريدن گوسفند، دو دست و يك پاي آن را ببندند و پاي ديگرش را باز بگذارند و موقع سربريدن گاو چهار دست و پايش را ببندند و دم آن را باز بگذارند، و موقع كشتن شتر دو دست آن را از پايين تا زانو، يا زير بغل به يكديگر ببندند، و پاهايش را باز بگذارند. و مستحب است مرغ را بعد از سر بريدن رها كنند تا پر و بال بزند.

دوم ـ كسي كه حيوان را مي‎كشد رو به قبله باشد.

سوم ـ پيش از كشتن حيوان آب جلوي آن بگذارند.

چهارم ـ كاري كنند كه حيوان كمتر اذيت شود، مثلاً كارد را خوب تيز كنند و با عجله سر حيوان را ببرند.

 مكروهات سر بريدن حيوان

مسأله 2609. چند چيز در سر بريدن حيوان مكروه است:

اول ـ آن كه كارد را پشت حلقوم فرو كنند و به طرف جلو بياورند كه حلقوم از پشت آن بريده شود.

دوم ـ آن كه پيش از بيرون آمدن روح، سر حيوان را از بدنش جدا كنند، بلكه احتياط واجب ترك اين كار است، اگر چه گوشت ذبيحه به واسطه آن حرام نمي‎شود، ولي اگر از روي غفلت يا به واسطه تيز بودن كارد بي‎اختيار سر حيوان جدا شود، مكروه نيست.

سوم ـ آن كه پيش از بيرون آمدن روح، پوست حيوان را بكنند، بلكه احتياط واجب ترك آن است اگر چه گوشت ذبيحه به واسطه آن حرام نمي‎شود.

چهارم ـ آن كه پيش از بيرون آمدن روح، مغز حرام را كه در تيره پشت است ببرند.

پنجم ـ آن كه در جايي حيوان را بكشند كه حيوان ديگر آن را ببيند.

ششم ـ آن كه در شب يا پيش از ظهر روز جمعه سر حيوان را ببرند، ولي در صورت احتياج عيبي ندارد.

هفتم ـ آن كه خود انسان چهارپايي را كه پرورش داده است بكشد.

 احكام شكار كردن با اسلحه

مسأله 2610. اگر حيوان حلال گوشت وحشي و يا اهلي را كه وحشي شده با اسلحه شكار كنند، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:

اول ـ آن كه اسلحه شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد كه به واسطه تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند، و اگر بوسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوان را شكار كنند پاك نمي‎شود، و خوردن آن هم حرام است. و اگر حيواني را با تفنگ شكار كنند، چنان چه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند پاك و حلال است، و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد، يا به واسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد، پاك و حلال بودنش اشكال دارد.

دوم ـ كسي كه شكار مي‎كند، بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب وبد را بفهمد. و اگر كافر يا كسي كه اظهار دشمني با اهل بيت پيغمبر صلي الله عليه و آله را مي‎كند حيواني را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست.

سوم ـ اسلحه را براي شكار كردن حيوان به كار برد، و اگر مثلاً جايي را نشان كند و اتفاقاً حيواني را بكشد، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است.

چهارم ـ در وقت به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد، و چنان چه عمداً نام خدا را نبرد شكار حلال نمي‎شود ولي اگر فراموش كند اشكال ندارد.

پنجم ـ وقتي به حيوان برسد كه مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنان چه به اندازه سربريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حرام است.

مسأله 2611. اگر دو نفر حيواني را شكار كنند، و يكي از آنان مسلمان و ديگري كافر باشد آن حيوان حلال نيست. و اگر هر دو مسلمان باشند و يكي از آن دو نام خدا را ببرد، و ديگري عمداً نام خدا را نبرد، آن حيوان حلال نيست، بنابر احتياط لازم.

مسأله 2612. اگر بعد از آن كه حيواني را تير زدند مثلاً در آب بيفتد، و انسان بداند كه حيوان به واسطه تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست، بلكه اگر شك كند كه فقط براي تير بوده يا نه، حلال نمي‎باشد. و اگر حيواني را شكار كنند و از نظر ناپديد شود و بعد از آن مرده آن حيوان پيدا شود اگر بدانند كه موت آن فقط مستند به سلاح شكار بوده حلال است، ولي اگر احتمال دهند كه سلاح شكار به ضميمه چيز ديگر سبب مرگ حيوان شده، محكوم به نجاست و حرمت است.

مسأله 2613. اگر با سگ غصبي يا اسلحه غصبي حيواني را شكار كند، شكار حلال است و مال خود او مي‎شود ولي گذشته از اين كه گناه كرده، بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.

مسأله 2614. اگر با شمشير يا چيز ديگري كه شكار كردن با آن صحيح است با شرطهايي كه در مسأله 2610 گفته شد، حيواني را دو قسمت كنند، و سر و گردن در يك قسمت بماند، و انسان وقتي برسد كه حيوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است. و هم چنين است اگر حيوان زنده باشد، ولي به اندازه سر بريدن وقت نباشد، اما اگر به اندازه سر بريدن وقت باشد، و ممكن باشد كه مقداري زنده بماند، قسمتي كه سر و گردن ندارد حرام وقسمتي كه سرو گردن دارد، اگر سر آن را به دستوري كه در شرع معين شده ببرند حلال، وگرنه آن هم حرام مي‎باشد.

مسأله 2615. اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگري كه شكار كردن با آن صحيح نيست، حيواني را دو قسمت كنند، قسمتي كه سر و گردن ندارد حرام است، و قسمتي كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و ممكن باشد كه مقداري زنده بماند و سر آن را به دستوري كه در شرع معين شده ببرند، حلال، و گرنه آن قسمت هم حرام مي‎باشد.

مسأله 2616. اگر حيواني را شكار كنند، يا سر ببرند و بچه زنده‎اي از شكم آن بيرون آيد، چنان چه آن بچه را به دستوري كه در شرع معين شده سر ببرند حلال، و گرنه حرام مي‎باشد.

مسأله 2617. اگر حيواني را شكار كنند يا سر ببرند، و بچه مرده‎اي از شكمش بيرون آورند، چنان چه خلقت آن كامل باشد و مو يا پشم در بدنش روييده باشد پاك و حلال است.

 شكار كردن با سگ شكاري

مسأله 2618. اگر سگ شكاري حيوان وحشي، و يا اهلي وحشي شده حلال گوشتي را شكار كند، پاك و حلال بودن آن حيوان شش شرط دارد:

اول ـ سگ به طوري تربيت شده باشد كه هر وقت آن را براي گرفتن شكار بفرستند برود، و هر وقت از رفتن جلوگيري كنند بايستد. و نيز بايد عادتش اين باشد كه تا صاحبش نرسد از شكار نخورد، ولي اگر اتفاقاً از شكار بخورد اشكال ندارد.

دوم ـ صاحبش آن را بفرستد و اگر پيش خود دنبال شكار رود و حيواني را شكار كند، خوردن آن حيوان حرام است. بلكه اگر پيش خود دنبال شكار رود، و بعداً صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند، اگر چه به واسطه صداي صاحبش شتاب كند، بنابر احتياط واجب بايد از خوردن آن شكار خودداري نمايند.

سوم ـ كسي كه سگ را مي‎فرستد بايد مسلمان باشد، يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد. و اگر كافر يا كسي كه اظهار دشمني با اهل بيت پيغمبر صلي الله عليه و آله مي‎كند سگ را بفرستد، شكار آن سگ حرام است.

چهارم ـ وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد، و اگر عمداً نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است، ولي اگر فراموش كند اشكال ندارد.

پنجم ـ شكار به واسطه زخمي كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد، پس اگر سگ شكار را خفه كند، يا شكار از دويدن يا ترس بميرد، حلال نيست.

ششم ـ كسي كه سگ را فرستاده، وقتي برسد كه حيوان مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد، و چنان چه وقتي برسد كه به اندازه سر بريدن وقت باشد، و سر حيوان را نبرد تا بميرد حلال نيست.

مسأله 2619. كسي كه سگ را فرستاده، اگر وقتي برسد كه بتواند سر حيوان را ببرد، چنان چه مثلاً به واسطه بيرون آوردن كارد و مانند آن وقت بگذرد، و آن حيوان بميرد حلال است، ولي اگر چيزي همراه او نباشد كه با آن سر حيوان را ببرد و حيوان بميرد، احتياط واجب آن است كه از خوردن آن خودداري كنند.

مسأله 2620. اگر چند سگ را بفرستند و با هم حيواني را شكار كنند، چنان چه همه آنها داراي شرايطي كه در مسأله 2618 گفته شد، بوده‎اند، شكار حلال است، و اگر يكي از آنها داراي شرايط نبوده، شكار حرام است.

مسأله 2621. اگر سگ را براي شكار حيواني بفرستد، و آن سگ حيوان ديگري را شكار كند، آن شكار حلال و پاك است. و نيز اگر آن حيوان را با حيوان ديگري شكار كند، هر دو آنها حلال و پاك مي‎باشند.

مسأله 2622. اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند، و يكي از آنان كافر باشد، آن شكار حرام است، و اگر همه مسلمان باشند، و يكي از آنان عمداً نام خدا را نبرد، بنابر احتياط لازم آن شكار حرام است.

مسأله 2623. اگر باز يا حيوان ديگري غير سگ شكاري حيواني را شكار كند، آن شكار حلال نيست، ولي اگر وقتي برسند كه حيوان زنده باشد، و به دستوري كه در شرع معين شده سر آن را ببرند، حلال است.

 صيد ماهي

مسأله 2624. اگر ماهي فلس دار را زنده از آب بگيرند، و بيرون آب جان دهد پاك و خوردن آن حلال است. و چنان چه در آب بميرد پاك است ولي خوردن آن حرام مي‎باشد. ولي اگر دامي در آب براي صيد ماهي نصب كنند، و ماهي بعد از به دام افتادن، در آب بميرد حليت آن بعيد نيست، اگرچه احوط ترك خوردن آن است. و ماهي بي‎فلس را اگر چه زنده از آب بگيرند و بيرون آب جان دهد، حرام است.

مسأله 2625. اگر ماهي از آب بيرون بيفتد، يا موج آن را بيرون بيندازد، يا آب فرو رود و ماهي در خشكي بماند، چنان چه پيش از آن كه بميرد، با دست يا به وسيله ديگر كسي آن را بگيرد، بعد از جان دادن حلال است.

مسأله 2626. كسي كه ماهي را صيد مي‎كند، لازم نيست مسلمان باشد و در موقع گرفتن، نام خدا را ببرد.

مسأله 2627. ماهي مرده‎اي كه معلوم نيست آن را زنده از آب گرفته‎اند يا مرده، چنان چه در دست مسلمان باشد و با آن معامله ماهي حلال بنمايد، حلال است و اگر در دست كافر باشد، اگر چه بگويد آن را زنده گرفته‎ام حرام مي‎باشد، مگر آن كه يقين حاصل شود يا دو شاهد عادل شهادت دهند كه راست مي‎گويد.

مسأله 2628. بنابر احتياط بايد از خوردن ماهي زنده خودداري كرد، هر چند حليت آن بعد از گرفتن بعيد نيست.

مسأله 2629. اگر ماهي زنده را بريان كنند، يا در بيرون آب پيش از جان دادن بكشند، احتياط آن است كه از خوردن آن خودداري نمايند، اگر چه حليت آن بعيد نيست.

مسأله 2630. اگر ماهي را بيرون آب دو قسمت كنند، و يك قسمت آن در حالي كه زنده است در آب بيفتد، بنابر احتياط واجب قسمتي را كه بيرون آب مانده نبايد خورد.

 صيد ملخ

مسأله 2631. اگر ملخ را با دست يا به وسيله ديگري زنده بگيرند، بعد از جان دادن خوردن آن حلال است، و لازم نيست كسي كه آن را مي‎گيرد مسلمان باشد، و در موقع گرفتن ، نام خدا را ببرد. ولي اگر ملخ مرده‎اي در دست كافر باشد، و معلوم نباشد كه آن را زنده گرفته يا نه، اگر چه بگويد زنده گرفته‎ام حلال نيست، مگر آن كه يقين حاصل شود، يا دو شاهد عادل شهادت دهند كه راست مي‎گويد.

مسأله 2632. خوردن ملخي‎كه بال درنياورده، و نمي‎تواند پرواز كند حرام ‎است.

 
 Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved